Skała ze śladami dinozaura i człowieka (cz. I)

Alfred J. Palla

Skała ze śladami dinozaura i człowieka (cz. I)

W niewielkim Muzeum Kreacjonistycznym w Glen Rose można od niedawna oglądać skałę, na której widnieją ślady dinozaura i człowieka. Odkrył ją 10 lat temu Alvis Delk w pobliżu Doliny Dinozaurów w Teksasie. Czyżby ludzie kiedyś współistnieli z dinozaurami, tak jak podaje Biblia? [1]

W lipcu 2000 roku Alvis Delk, poszukiwacz skamielin z Teksasu, wybrał się na polowanie z dwójką przyjaciół. Nad brzegiem strumienia wpływającego do rzeki Paluxy na pokrytym błotem kawałku skały zobaczył odcisk dinozaura. Skała mierzy 75-60 cm i waży 70 kg. Delk zawiózł ją do siebie i umieścił w przydomowej kolekcji skamielin.

Odkrycie Delka

Kilka lat później Delk spadł z drabiny i musiał się poddać kilku kosztownym zabiegom, dlatego postanowił sprzedać skałę z odciskiem dinozaura. W tym celu latem 2008 roku zabrał się za jej oczyszczanie. Wówczas pod błotem zobaczył obok śladu dinozaura odcisk ludzkiej stopy. Od razu wsiadł do auta i zawiózł skałę do Muzeum Kreacjonistycznego w Glen Rose. Dyrektor muzeum, dr Carl Baugh, nieomal dostał zawału serca na widok odcisku dinozaura i człowieka, a potem się rozpłakał. [2] Skąd taka emocjonalna reakcja? Otóż nieopodal jego muzeum znajduje się jeden z największych na świecie parków ze skamieniałościami dinozaurów, gdzie teorię ewolucji przedstawia się codziennie tłumom turystów jako fakt.

Według ewolucjonistycznych założeń dinozaury wyginęły 65 milionów lat temu. Nie mogły zatem współistnieć z człowiekiem i pozostawić swoich śladów obok ludzkich. Czym dla teorii ewolucji byłyby odciski stóp człowieka obok tropów dinozaura? Prof. James Monroe powiedział: „Ludzkie odciski w odległej geologicznie warstwie bez wątpienia zachwiałyby wieloma przyjętymi koncepcjami geologicznymi”. [3] Wykładowcy geologii David Milne i Steven Schafersman napisali bez ogródek: „Taki potwierdzony przypadek poważnie zachwiałby przyjętym wyjaśnieniem biologicznej i geologicznej historii, wspierając kreacjonizm i katastrofizm”. [4]

Na Skale Delka widać ślad ludzkiej stopy długości 28 cm, częściowo przydepnięty przez akrokantozaura. Ten dinozaur żył w Ameryce Północnej w okresie kredy. Akrokantozuary dochodziły do 12 m długości i 3 ton wagi. Ich liczne tropy zachowały się w okolicy rzeki Paluxy. Sądząc po wielkości śladu na Skale Delka, pozostawił go młody osobnik.

Dr Baugh zabrał skałę do laboratorium w ośrodku medycznym w Glen Rose, gdzie poddano ją tomografii komputerowej, aby stwierdzić, czy odciski nie są wyrzeźbione. W skale można wyrzeźbić ślady, ale nie da się pod nimi zagnieździć materiału, co następuje  w rezultacie nacisku na wilgotne podłoże. Jeśli odciski na Skale Delka są prawdziwe, to materiał pod nimi powinien być zagęszczony, a struktura kamienia pofałdowana. Baugh twierdzi, że tomograficzny skan pozwala zobaczyć zagęszczenie materiału pod obu odciskami. [5] Skan ma pokazywać również, że odcisk dinozaura wypchnął wyżej materiał z odcisku ludzkiego, który powstał wcześniej, zniekształcając go w tym miejscu. [6] Podaje to w wątpliwość opinie sceptyków, że ludzki odcisk na Skale Delka został wyrzeźbiony lub spreparowany.

Skała Burdicka

Skała Delka nie jest jedyną skałą z odciskiem przypominającym ludzką stopę. Dr Baugh zidentyfikował w okolicach rzeki Paluxy około 50 takich śladów, [7] choć geolodzy na ogół interpretują je jako pozostałość po tropach trójpalczastych dinozaurów lub wyrzeźbione przez człowieka. Z nich najbardziej znana jest Skała Burdicka.

O odciskach dinozaurów znad rzeki Paluxy w Teksasie zrobiło się głośno na początku XX wieku. Miejscowi twierdzili, że wśród nich są odciski ludzkich stóp. Niektóre wycięto ze skał już w latach 1930., aby je sprzedać lub uchronić przed zniszczeniem w czasie budowy pobliskiej tamy. Pozostały po nich do dziś okrągłe wycięcia, a także odcisk, który stał się własnością dra Clifforda Burdicka. Odcisk ten wcześniej należał do pastora Beddoe z Arizony, który nabył go od właściciela sklepu w Glen Rose o nazwisku Pessee Hudson.

W 1950 roku dr Burdick opisał ten oraz inne odciski znad rzeki Paluxy w Signs of the Times, amerykańskim odpowiedniku polskich Znaków Czasu. [8] Kilka lat temu mogłem obejrzeć jego skałę w Muzeum Kreacjonistycznym w Glen Rose, które nabyło ją w latach 80. ub. wieku. Skała ma około 45 x 33 cm, a ślad na niej mierzy 35 x 17 cm. Taki odcisk mógłby pozostawić mężczyzna, który mierzył ponad 210cm wzrostu.