Ewa Kopacz to nie Donald Tusk. Szans na zostanie van Rompuyem Euroropy raczej nie ma. Perspektywa, że będzie się podobać w Europie, to raczej kanarek na dachu. Jest natomiast w zasięgu wróbel. Wystarczy zablokować drugi pakiet klimatyczny.
Pójscie na jakikolwiek kompromis w tej sprawie, oznacza jeśli nie zubożenie dla obywateli Polski, to z pewnością utrwalenie podziału na bogatą Europę Zachodnią i biedną Europe Wschodnią (z najbiedniejszą, bo największą Polską). Kraje Europy Zachodniej już bez żadnej żenady dbają o swój własny interes, i ani im w głowie jakiekolwiek wyrzeczenia czy poświęcenia, które pozwoliłyby stopniowo wyrównać róznicę ekonomiczne pomiędzy "dwoma płucami Europy". Wręcz przeciwnie. Zaczynają forsować rozwiązania, które tę różnicę utrwalaja lub powiększaja.
Premier Ewa Kopacz może tak jak jej poprzednik przyjąć jakiś kompromis polegający na obietnicach wyrównania finansowego strat, które później i tak nie są realizowane - czyli zgodzić się na status ubogiego krewnego na zawsze, albo - paradoksalnie - staje przed wielką szansą pokazania, że naprawdę dba przede wszystkim o interes obywateli Polski. Wtedy zablokuje drugi pakiet klimatyczny.
Pozornie nic na to nie wskazuje. Wypowiedzi Grzegorza Schetyny sugerują pójście na kompromis. Ale może tu chodzi o efekt psychologiczny? Grzesio już chciał iść na kompromisy, a pani Ewa proszę - walnęła pięścią w stół europejski. W kraju oznaczałoby to powrót PO na ścieżkę wzrostu i znaczny wzrost notowań dla samej Ewy Kopacz. Czy potrafi pójść tą drogą? Czy też zwycięży obawa: "a co o nas pomyślą w Europie?".
Ciekawy test. (Ja ze swej strony odszczekam wszystko co ostatnio pisałem na temat pani Ewy.)
