Bywa tak w życiu człowieczym, że na skutek tak zwanych życiowych okoliczności ma ten człowiek ochotę eksplodować. Różne zaś bywają powody człowieczych utrapień przez tak zwanego Bliźniego czynionych, lecz chyba najtrudniej to bywa, gdy człowiek sam sobie utrapienie czyniąc. W tym temacie ja natenczas rozmyślałam, gdy sama sobie będąc winną, na zajęciach z Fotoszopa Adobe sobie siedząc i pod nosem sącząc z ust moich słodkich, słowa zgoła słodkimi nie będące. Cóż, skoro na rozwój postawiwszy, zwinąwszy uszy po sobie, aczkolwiek z wielką ulgą pomyślawszy, że angielski i Suahili razem wzięte mnie więcej przyswajalnymi, jak jakowaś Fotoszopa, ale cierpienie człowiecze podobnież owego człowieka uszlachetnia, wyrafinowanym diamentem czyniąc. Na ten przykład, gdy z pomocą Fotoszopy można jakowegoś Bliźniego, co nam krzywdy wszelakie uczynił, na mokrą plamę przerobić, albo w ogóle jemu pomóc zniknąć z powierzchni i żadne kary nam za to nie grożą.
Tak więc, pod nosem sobie nucąc "hakuna matata" na zajęcia z angielskiego ja się udawszy i tam się akuratnie dowiedziałam, że w języku angielskim taka osoba, co jej przed Kobaltami się przyszło męczyć z Fotoszopą, może w ten deseń powiedzieć o sobie: "I am blue.", co potwierdziwszy moje samopoczucie, albowiem ja się faktycznie czułam jak trafiona w Blaupunkta i w trybie pilnym mnie była potrzebna jakowaś relaksacja.
Udałam ja się zatem do domu, w Karawanie już szczerząc zęby do lustra w temacie "Hoł ar juł? Mzuri sana! Wery łell! Thanks! Asante!", afirmacje bowiem w trans wprowadzają radosny, gdy się ma do czynienia z powolnym Kobaltem, a chce się muzyki posłuchać. Jak się zaś w niecałe pół godziny załaduje owa piosenka, tak jej sobie słuchać przez cały wieczór można, analizę przy tym teledysku czyniąc, bo jak wiadomo z literatury, wiele przekazów Kobaltowych, co także samo i na Salonach widać, posiada tak zwane Treści Ukryte.
W ten deseń, zaczęłam ja względem Czytania Znaków, filozoficzną analizę owego teledysku, co o paranormalnych aktywnościach traktował, śpiewany przez paranormalnie mnie bliską wokalistkę, a także samo jest mnie tematycznie bliski z owego powodu, że pewien metaliczny przedmiot, co ja go noszę w swym ciele, jak się swego czasu dowiedziawszy, nie jest z platyny, ale z tytanu.
Przedstawię ja natenczas owe Prawdy, co mnie objawione zostały, by Iluminacyjne Oświecenie czynić na Salonach w temacie Czytania Znaków i wyciągania wniosków w tym temacie.
Zacznę tu od eksplozji, co na owym teledysku się przed sekundeczką dokonała i widzimy na pierwszym planie chłopca, co jemu z tego aż czapka w kolorze Blue z głowy spadła. Pozbierał on się jadnakowoż na nogi, wyjął sobie z kieszeni czapkę kolorową, z pomponem wesołym, co po takowym kataklizmie strach wzbudziło wielki u pewnej nauczycielki. Tak się bowiem złożyło, że owa eksplozja w szkole miała miejsce. Zaraz też wezwana została policja i wszelakie służby, aby proceder bezczelnego używania kolorowej czapki radykalnie ukrócić. Tedy nie było czasu do stracenia i wsiadło się chłopcu na wyścigówę, aby ucieczkę uskutecznić.
Tu refleksje mnie naszły w temacie, że jak człowiek jest Blue i ofiarą eksplozji padnie, tak warto mieć zawsze w kieszeni kolorową czapkę, bo skoro się eksplozję przeżyło, to się już Blue być nie powinno. Choć jak wiadomo, wielu nam takowych kolorowych czapek z pomponem zazdrości i wszystko zrobić zechce, aby nam żywot ciężkim uczynić. Przed takowymi zatem, trza w tempie wyścigowym uciekać.
W dalszej części owego video, gdy nasz bohater sprintem zasuwa na chatę, mija on dwie panny, co uprawiając tak zwane Dżogingi , a łapiąc się on za głowę przy tym, nad marnością człowieczą. Tak się bowiem składa, że aby schudnąć, czy też innych doświadczyć cudów, wcale nie trzeba się męczyć, a jednakowoż popracować nad swymi mocami parapsychicznymi, co względem ćwiczenia owych mocy przynieść może spektakularne efekty, aż będzie o takowej osobie głośno i w telewizji. Wtenczas już trzeba pożegnać się ostatecznie z dziecięcą naiwnością, odrzucić za siebie lalki i misie, paranormalnie domostwo opuściwszy, a wszelakie osoby co nas na czymś chciały by chwycić, w zamęt wprowadzić duchowy i przestrach, uwolnić się od nich i wejść w swą duszę, jak w las jesienny, kolorów przebogatych pełen. Ważne zaś przy tym, aby za siebie się nie oglądać, bo jak to w lesie, gdy trzaśnie gałązka, pozycję się swą zdradzić może, w ten deseń zaś jest obawa, że się drogę zmyli i wejdzie pomiędzy kamienie, a jak wiadomo z literatury, kamienie w dół człowieka lubią ciągnąć.
Gdy się jednakowoż tak zdarzy, że dorwą się do nas jakowiś agresorzy, aby nam Blue czapkę wcisnąć na głowę, z drwiącym uśmieszkiem trzeba dać im poczuć władzy namiastkę, położyć się na ziemi nawet, zakryć sobie głowę i eksplodować. Gdy wszystkie wokół padną z wrażenia, wstać, poprawić pompon na czapce i zacząć zabawę od nowa. . .
