Komisja Weryfikacyjna ds. reprywatyzacji w Warszawie to trzeci element układanki Jarosława Kaczyńskiego w jego rozprawie z przeciwnikami politycznymi i elitami – 99% – które mogą mu przeszkadzać w zaprowadzeniu bezprawia (wymiennne z: autokracją).
Pierwszy element i najważniejszy to zespół śledczy ds. katastrofy smoleńskiej w Prokuraturze Krajowej pod kierownictwem prokuratora generalnego Marka Pasionka. To są sidła na Donalda Tuska i polityków PO oraz inne płocie. Drugim elementem jest sejmowa komisja śledcza ds. Amber Gold, w razie gdyby Tusk się wymknął.
Może jeszcze coś się dosztukuje, bo trzeba będzie poradzić sobie z prawnikami polskimi, a szczególnie z prof. Andrzejem Rzeplińskim, który zakompleksiałego prezesa widzi o rozmariach bytu mieszczącego się między paznokciami.
Komisja Weryfikacyjna to polowanie na Hannę Gronkiewicz-Waltz i elity warszawskie. Zastraszy się, walnie się po kieszeni, a może posadzi. Ta komisja jest bezprawna, jakby prawa nie oglądał, acz ma znamiona trybunału ludowego, komuszego, w którym zarazem przeprowadza się śledztwo, wydaje wyrok i ściąga należność.
Nawet w republikach bananowych nie ma prawa ustrojowego, które sankcjonowałoby instytucje o takich uprawnieniach.
W co gra Kaczyński? Na pewno nie na wygraną. Może chce się wykazać większą odwagą niż Janukowycz i nie przebierać nóżkami w stronę swoich Zaleszczyk. Ale w co grają inni? Wszak będą odpowiadali przed prawem za bezprawie.
Rok temu nie wierzyłbym, że staniemy się we wszystkich dziedzinach pacjentem Unii Europejskiej, acz wiedziałem, że profesjonalizm pisowców jest na żałosnym poziomie kompetencyjnym i moralnym. Ile można jednak się śmiać z siebie, acz rozumiem Europejczyków, iż mają kabaret za darmo.
Byliśmy prymusami, PiS posadził Polskę do oślej ławki.
