teesa teesa
415
BLOG

Zaduszki

teesa teesa Kultura Obserwuj notkę 25

                                        Zmarły

                           Pod ziemią dzień
                           jest mroczny. Ptaku przedziwny,
                           ptaku na gałązce, umarłemu śpiewasz.
                           Pod ziemią zaspałem
                           jak trochę inny korzeń tego drzewa,
                           które sam jeden całym sobą żywię.
                           Nie ciążysz mi, drzewo potężne, rozbłysłe w powietrzu,
                           zrodzone w mojej piersi, z rozpędem zieleni
                           wyglądające na świat koroną radosnych gałęzi,
                           gdzie teraz ptak ćwierka, żywy na mym sercu.

                           Widome, jasne życie wspina się tym drzewem
                           na tej samej ziemi, gdzie dawniej był ktoś.

                           Niezniszczalne ciało wciąż żyje i nie śpi,
                           ono nigdy nie śpi.
                           Dziś czuwa w drzewie światłym, objętym przez słońce.
                           Nie jestem pamięcią ani zapomnieniem. Beztrosko się
                           wznoszę,
                           lekki, szumiący, wnętrzem pnia ku życiu.
                           Przyjaciele, zapomnijcie o mnie.
                           Korona moja zawsze rozśpiewana,
                           zwiewna w przestrzeni, w nieskończoność wzięta.

                           Vicente Aleixandre

                           przełożyła Krystyna Rodowska

                         

     

                                     

                              
        

teesa
O mnie teesa

„Er quildessë quetta, er morniessë cálë, er firiessë coivië: menelessë cumna calima wilë fiono” (Pieśń o stworzeniu Éa)

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura