Poniżej przedstawiam rozważania dotyczące czasoprzestrzeni. Dla tych , bardzo "elektromagnetycznych", którzy lubią jasne sytuacje rozgraniczenia pomiedzy tym co jest prawdą a co głupotą - zapewne mój artykuł niewiele wniesie - poza oburzeniem. Dla tych, którzy żyją grawitacją, jest próba wskazania, skąd nasz świat się bierze.
Pozdrawiam oba stany: nauki i pseudonauki. A tych "skażonych" elektromagnetyzmem - serdecznie za treść artykułu przepraszam.
* * *
Czy Ogólna Teoria Względności jest tylko tworem idealizacji matematycznego umysłu? Cieniem na ścianie Platona, niedościgłym worem, niedostępnym ludzkim zmysłom?
Obraz matematyczny czasoprzestrzeni to twór w którym czas łączy się z 3-wymiarową przestrzenią, zawierającą 2-wymiarowe płaszczyzny, 1-wymiarowe linie, oraz 0-wymiarowe punkty (!).
Czy nasza rzeczywistość zna takie twory poza umysłem? Na próżno szukać w rzeczywistości idealnych płaszczyzn czy linii. Nawet punkt nigdy nie jest punktem w sensie matematycznym, ponieważ zawsze ma wymiar różny od 0. A przestrzeń? Czy model Kartezjusza jest wystarczający do jej opisu? Czy idealizacja przestrzeni - jej cień z jaskini Platona - oddaje jej rzeczywistość?
Poznawalność świata ograniczona jest skalą Plancka. A więc nic, co jest mniejsze od skali Plancka - jest dla nas poznawalne. Istnieje zatem długość (Plancka) poza którą nic nie jest mniejsze ani ... większe. Załóżmy, że ta długość wyznacza granicę średnicy "włókna" przestrzeni - a więc czegoś, co nie jest idealizacją matematyczną, ale fizycznie istniejącym tworem posiadającym wymiar (grubość).
Czy takie włókno czasoprzestrzeni może się dzielić i jakie procesy mogą być tego przejawem. Współczesna fizyka traktuje przestrzeń, jako "kipiel" w której ciągle zachodzą procesy kreacji i anihilacji cząstek ...
* * *
Dygresja: Einstein stworzył swoje teorie poprzez rozważania myślowe, które już w swojej strukturze zawierają czas (orzeczenia) "splątane" z przestrzenią (podmioty i dopełnienia). Według mnie, nie mógł stworzyć czegoś, co by wykraczało poza strukturę myśli - bowiem człowiek nie może wymyślić niczego ponad to co ma w sobie.
* * *
Jak odbieramy fizyczność czasoprzestrzeni. Przede wszystkim należy zauważyć, że słowo to - efekt matematycznych przemyśleń Einsteina - zawiera dwa słowa: czas i przestrzeń. Przejawem czasu jest coś co mierzymy w jednej ze skal z nim związanych np. poprzez częstotliwość. A więc przejawem czasu "czasoprzestrzeni, jest np. fala elektromagnetyczna, która w zakresie widzialnym składa się z nieskończonej liczby składników o różnych częstotliwościach - widzianych chociażby w postaci rozkładu światła białego przez pryzmat.
Rys 1. Czasowy element czasoprzestrzeni - rozkład światła według częstotliwości.
(na podstawie: http://www.swiatlo.tak.pl/artykuly/jak-odbijac/jak-odbijac.php)
A jak wygląda element przestrzenny czasoprzestrzeni? Otóż przestrzeń podlega również rozkładowi na nieskończenie wiele mniejszych przestrzeni wewnątrz każdego ciała materialnego.
Zauważmy, że natężenie pola grawitacyjnego wewnątrz każdego ciała, liniowo maleje do 0 w kierunku do środka ciała. Przestrzennie obrazem tego są malejące powierzchnie krzywizny ekwipotencjału natężenia, podobnie jak na obrazku pokazanym poniżej:
.jpg)
Rys 2. Grawitacyjny element czasoprzestrzeni, rozkładający się wewnątrz określonego kształtu ciała, na powierzchnie kul, według zasady "maksymalnego wypełniania kształtu".
W obu powyższych przykładach obserwujemy rozdzielenie włókna czasoprzestrzeni na dwa odrębne stany: czasu (fali elektromagnetycznej) i przestrzeni (grawitacji).
I tak też zbudowane są zdania w naszych myślach: zawierają czas (orzeczenia) fal elektromagnetycznych i przestrzeń (podmioty-dopełnienia) grawitacji.
Rozdzielenie grawitacyno-elektromagnetyczne następuje na powierzchni kory mózgowej, która oddziela światło od grawitacji (zmysł (6), niezależny od wzroku)
Rys 3. Obraz grawitacji wewnątrz mózgu. Niebieskie linie wskazują kierunek zmniejszania się powierzchni ekwipotencjalnej natężenia grawitacji - które jest elementem przestrzennym czasoprzestrzeni. Element czasowy (m.in. światło) dokonuje się poprzez zmysł wzroku.
