paweł solski paweł solski
1147
BLOG

Antyterrorysta

paweł solski paweł solski Polityka Obserwuj notkę 19

Aby skutecznie walczyć z terroryzmem, trzeba - między innymi - posiadać odpowiedni system prawny. W Polsce nie ma ustawy antyterrorystycznej, jak to ma miejsce w USA.

W naszej republice walka z terroryzmem jest objęta zapisami kodeksu karnego w rozdziale XVIII zatytułowanym Przestępstwa przeciw obronności, w artykule 140, w czterech niezbyt obszernych paragrafach kodeksu karnego. Terroryści są tu potraktowani bardzo pobłażliwie, bo w paragrafie 2 artykułu 140 ustawodawca stwierdza, że: Jeżeli następstwem czynu jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

Owo od 2 lat do 12 lat, to najwyższy wymiar, na jaki można skazać terrorystę. Inne paragrafy są wręcz dobrotliwe, bo zamach na obronność w formie niszczenia obiektów, etc. jest zagrożony od roku do 10 lat. Zaś sam udział w przygotowaniu czynu terrorystycznego, to wręcz sielanka, bo maksymalna kara, to 3 lata więzienia. W Polsce więc, terroryści z Paryża mogliby otrzymać przy sędzim ogłupionym przez aktualnego rzecznika praw obywatelskich, tylko po 2 lata. Ci, którzy zamachy w Paryżu przygotowywali, nawet odpowiadaliby „z wolnej stopy”, bo przy zagrożeniu czynu karą 3 lat nie stosuje się środka zapobiegawczego w formie aresztu tymczasowego.

Poza omawianymi zapisami są jeszcze brane pod uwagę czyny terrorystyczne w innych rozdziałach kk, jak zamachy na funkcjonariuszy, itp. Tam również zagrożenia karne nie są wysokie, poza zamachem na Prezydenta, tu maksymalna granica wynosi dożywocie.

 Jak więc widać gołym okiem Polska nie jest prawnie przygotowana na walkę z terroryzmem. Mocno śmiesznie wygląda ostatnio parada naszych parlamentarzystów, którzy bredzą po różnych stacjach tv w związku z ostatnim ludobójstwem terrorystów państwa islamskiego w Paryżu. Osobnicy ci miast włóczyć się po tv, by zaspokoić swoje patologiczne ego, mogliby ten czas przeznaczyć na sprawne przygotowanie i przeprowadzenie ustawy antyterrorystycznej, która dawałaby oręż do ręki naszym żołnierzom i policjantom.

Można oczywiście zapytać cóż taka ustawa zmieni, jeżeli chodzi o terroryzm. Otóż ustawa antyterrorystyczna opracowana w sposób koherentny wobec zjawiska, jakim jest fundamentalizm religijny, w zdecydowany sposób uchroni społeczeństwo przed terroryzmem.

Po pierwsze - ustawa ta musi ująć pojęcie terroryzmu religijnego. Dwa - określić sposoby zapobiegania rozprzestrzenianiu się terroryzmowi religijnemu. Trzy - określić i spenalizować zjawisko terroryzmu biernego.

Przykładami takiego biernego terroryzmu są:

    szerzenie fałszywej wiedzy na temat danej religii i celów tej religii,

    nawoływanie do tolerancji wobec terrorystów czynnych poprzez usprawiedliwianie ich zbrodni różnymi bredniami podlanymi na ogół sosem lewicowym, czyli sekciarstwem ideologicznym,

 zabieganie o poszerzenie bazy i możliwości terrorystów religijnych poprzez umożliwianie im tworzenia enklaw poza kontrolą państwa,

  wykorzystywanie funkcji państwowych, administracyjnych, samorządowych do wspierania terrorystów religijnych poprzez próbę zastraszania obywateli informujących lub wyrażających opinię o terrorystach religijnych, korzeniach owego terroryzmu i sposobach walki z owym terroryzmem,

   zatrudnianie na stanowiskach w administracji państwowej, samorządowej, w wojsku lub policji terrorystów lub ich rodzin.

Należy pamiętać, że terroryzm czynny jest możliwy tylko w sytuacji, gdy terroryzm bierny otwiera temu pierwszemu wrota do naszego kontynentu czy poszczególnych państw. Dlatego w ustawie należy wprowadzić dla terroryzmu biernego i czynnego pojęcie odpowiedzialności zbiorowej, w myśl której odpowiedzialność ponosiliby również ci osobnicy, którzy umożliwiają szerzenie ideologii terroryzmu poprzez wszelkiego rodzaju media. Jak również ci wszyscy, którzy umożliwili na przykład przybycie terrorystów na dany teren. W każdym wypadku wobec terrorystów biernych winna być orzekana banicja z całkowitym wywłaszczeniem z majątku nieruchomego i ruchomego. Również rodziny ofiar zamachów terrorystycznych powinny mieć obligatoryjne prawo do pozwania wszystkich biernych terrorystów o odszkodowanie, które winno skutecznie rujnować takiego biernego terrorystę.

Przykładowo: jeżeli okazałoby się prawdą, że terroryści w Paryżu przedostali się w trakcie obecnego najazdu, który spowodowała aktualna kanclerz Niemiec, to rodziny zamordowanych winny mieć prawo pozwać o bardzo wysokie odszkodowania tę osobę oraz wytoczyć jej proces karny.

Najwyższy czas, aby urzędnicy w Europie zaczęli ponosić konsekwencje swojej beztroskiej - motywowanej sekciarstwem politycznym, czy fundamentalizmem religijnym - działalności.

Należy doprowadzić do sytuacji, w której wąska grupa osób - zazwyczaj przekupiona przez nadzorców terrorystów czynnych, dewastująca, zastraszająca i wystawiająca na rzeź, jak bydło, własnych obywateli, bo jak inaczej nazwać sytuację, gdy Francuzom radzi się samoograniczenie wolności i jednocześnie chroni się oazę terrorystów - poniesie konsekwencje własnej postawy.

Należy rodziny zamordowanych przez terrorystów namawiać, aby domagały się surowego i przykładnego rozprawienia się z wszystkim biernymi terrorystami, którzy kryją się za swoimi politycznymi, społecznymi lub administracyjnymi funkcjami.

 Jeżeli pozwoli się, by ofiara śmierci paryżan została zalana fekaliami obłudnych, odrażających komunałów, które już od piątku 13 listopada 2015 roku wydalają z siebie różni światowi obłudnicy i w zaciszu gabinetów dalej knują z wszelkiej maści fundamentalistami religijnymi, to wówczas terroryści osiągną swój cel.  

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka