Często bywa tak, że szlachetny w zamierzeniu gest staje się obiektem kpin i drwin. Na taką interpretację swoich zachowań muszą być przygotowani zwłaszcza politycy, których chętnie poddaje się ostrej krytyce pod każdą szerokością i długością geograficzną.
Z taką właśnie reakcją spotkali się europarlamentarzyści, którzy za przykładem Marka Demesmaekera z Belgii podjęli rotacyjną głodówkę w geście solidarności z uwięzioną w rosyjskim areszcie ukraińską pilotką Nadią Sawczenko. Ponieważ od 13 grudnia prowadzi ona strajk głodowy, a rosyjski sąd przedłużył jej czas aresztu do 13 maja, grupa posłów do Parlamentu Europejskiego (z Michałem Bonim z Polski) postanowili nie przyjmować pokarmów. Każdy z nich głoduje jedną dobę.
W internecie natychmiast zawrzało. Jeden z pierwszych zareagował na Twitterze publicysta Michał Szułdrzyński, ujmując istotę sprawy w krótkim wpisie:
„Piękny ale pusty gest z głodówką rotacyjną. Głodowanie przez polityka największej frakcji rządzącej w Europie to przejaw bezsilności Unii.”
I właśnie o to chodzi. Wybieramy przecież europarlamentarzystów nie po to, aby wykonywali puste, chociaż wymowne gesty, poprawiając sobie samopoczucie moralne, ale po to, żeby starali się metodami politycznymi oraz dyplomatycznymi skutecznie wpływać na bieg zdarzeń. Niejedzenie przez 24 godziny z pewnością w niczym nie pomoże dzielnej ukraińskiej pilotce, a na Kremlu wywoła jedynie śmiech.
Komentarze