Wielka panda jest uznawana w Chinach za narodowy skarb i jest gatunkiem pod odchroną. Ale taki status nie istniał w dawnych czasach. Był okres kiedy panda była ... przysmakiem. Niektórzy twierdzą, że panda żyła już 600 000 lat temu, inni mówią, że w epoce lodowej.
Chiński naukowiec dyrektor Instytutu Trzech Przełęczy w Chongqing, Wei Guangbiao twierdzi, że polowano na pandy w epoce prehistorycznej. Naukowiec w swej tezie zakłada, że pandy musiały być źródłem pożywienia.
Trudno się jest jednak z tym dzisiaj pogodzić.
Biorąc pod uwagę „misiowaty” powolny chód pandy, zwierzę mogło być wspaniałym łupem dla myśliwych. Było uzupełnienieniem ich diety, która składała się głównie z dzikich jagód, polnych roślin i małych zwierząt.
Historycy uważają również, że mięso pandy było ulubionym pożywieniem władców starożytnych Chin.
Chińscy paleotolodzy znaleźli skamieniałe kości pandy w południowo – zachodnich Chinach. Odkrycia te wykazały, że "kiedyś pandy były zabijane przez ludzi". Uczeni stwierdzili, że w prehistorii nie zabijano zwierząt bez powodu. Potwierdza się stwierdzenie, że upolowane pandy były przeznaczone na pokarm.
Tysiące lat przed naszą erą pandy nie miały wyglądu dzisiejszych pand, były dużo mniejsze.
W dawnych czasach przyzwyczajenia żywnościowe były odmienne od tych, z naszej epoki. Żywiono się dobrami natury występującymi w okolicznych lasach, górach, polach. Polowano na zwierzynę będącą źródłem żywności, wykorzystywano futro zwierząt chroniąc się od zmian klimatycznych i zbierano leśne runo...
Odkryte skamieniałości w prowincji Sichuan udowodniły, że pandy były polowane niegdyś przez człowieka. Ale w czasach pierwotnych, ludzie nie polowali na zwierzęta dla zabawy i przyjemności tak jak to dzisiaj bestialsko niektórzy czynią. Mięso zwierząt było żywnością, a ich futro źródłem ciepła pozwalającym przetrwać srogie klimaty.
Osobiście wolę nie wierzyć, że w prymitywnych czasach zabijano pandy, te pluszowe słodkie misiaki. Jest mało też prawdopodobne aby pandy atakowały człowieka, wierzę, że są nieagresywne dla człowieka wszak żywią się kłączami bambusa. Małe pandziątka sa cudowne. Należę do tych szczęściarzy, którzy mogli blisko się im przyjrzeć i obserwować ich zachowanie. Było to podczas naszej kolejnej podróży po cudownej prowincji Sichuan z naszą małą Meibing, . Wtedy to dzięki naszemu przyjacielowi z Chengdu, który osobiście zna dyrektora Ośrodka wychowu pandy mogliśmy zobaczyć dużo więcej niż przeciętny odwiedzający to miejsce.
Wcześniej zwierzę występowało w południowej i wschodniej części Chin. Odkrycia wykazały obecność pandy na południu Chin aż do północnych regionów Birmy, do Północnego Wietnamu i rozciągając się na północ w pobliżu Pekinu. Spokrewniony gatunek karłowatej pandy całkowicie zaginął. Jeszcze w 1850 roku wielkie pandy można było spotkać we wschodnich regionach prowincji Sichuan, w prowincjach Hubei i Hunan . Na początku XX wieku występowały one tylko w Górach Qinling i wzdłuż krawędzi płaskowyżu tybetańskiego.
Kilka tysięcy tego miłego gatunku zwierzęcego żyjących w północnym i północno-zachodnim Sichuan’ie spotyka się jeszcze na wolności i na dużych wysokościach. To tam te pluszowe niedźwiadki uwielbiają się skryć we mgle jak gdyby chciały się otoczyć tajemnicą. Region Sichuan’u jest idealnym naturalnym siedliskiem dla pandy ze swymi górami i lasami, z obfitą wilgotnością i przepysznym bambusem dla Waszej Ekselencji. Jednak okazje aby spotkać pandę na wolności należą raczej do rzadkich, panda pozostaje nadal nierozpoznanym i niezrozumianym do końca gatunkiem, żyjącym zaledwie na obszarze 30 km2.
Istnieje wiele legend, którym przypisuje się pochodzenie białych plam wokół oczu pandy.
* jedna z nich podaje, że początkowo futro pandy było zupełnie białe... któregoś dnia najmłodsza z 4 sióstr pand zmarła, pozostawiając resztę żyjących sióstr w żałobie, płakały one bardzo żałośnie. Na znak żałoby pozostałe siostry zanurzały swe łapy w ciemnym popiele, ocierając oczy od płynących łez, pocieszały się wzajemnie kładąc łapy na całym ciele, stąd powstały plamy na ich futrze.
** inna legenda, tym razem rodem z Tybetu głosi, że pewna pastereczka uratowała małą pandę od pazurów leoparda, ale sama umarła na skutek poniesonych obrażeń. Wzruszone jej odwagą i poświęceniem pandy bardzo ubolewały i płakały, a ich łapy na znak żałoby były pokryte popiołem.
W Chinach wizerunek pandy figuruje na przeróżnych przedmiotach, chociażby na paczkach papierosów...
Panda jest również symbolem organizacji ekologicznej WWF powstałej w 1961 roku. 
Inny, ciekawym zjawiskiem jest tzw. dyplomacja pandy będąca praktyką stosowaną przez Chiny, które ofiarowują pandę jako dar do zainicjonowania lub poprawy stosunków dyplomatycznych z innymi krajami. Praktyka ta była stosowana już podczas dynatii Tang (618-907) i osiągnęła swój szczyt w maoistycznych Chinach.
Po wizycie w 1972 roku Nixona w Ludowej Republice Chin, pierwszej po 25-ciu latach od zerwania stosunków dyplomatycznych, para pand została ofiarowana ZOO w Waszyngtonie.
W 1973 roku prezydent Francji G.Pompidou otrzymuje również parkę w prezencie.
Od 1984 roku praktyka ta ustaje. Obecnie Chiny pożyczają swoje pandy zagranicznym ogrodom zoologicznym w zamian za wysokie długoterminowe kredyty.
Ten wspaniały samotny wspinacz górski, wielka panda jest zdolna uciec od spojrzenia swego ludzkiego intruza, dlatego trudno ją spotkać w bambusowych lasach Sichuan’u.
