Kościół katolicki to nasz nieśmiertelny problem. Przynajmniej od tysiąca lat, bo tyle liczy polska wieczność. Na początku stał się fundamentem, a w związku z tym problemem. Piszę o instytucji, a nie o konfesji i postaciach. To inny porządek.
W cywilizowanym świecie Kościół dawno nie ubezpiecza moralności, ani prawa. Z różnymi skutkami przejęło to państwo, prawo demokratyczne, a szczególnie instytucje pozarządowe.
W tym aspekcie jesteśmy na etapie dojrzewania, usamodzielniania: państwa i Kościoła. Jednym z etapów usamodzielniania było/jest/będzie odłączenia kleru od cycka budżetu.
W 2011 roku Donald Tusk zapowiedział likwidację Funduszu Kościelnego, który pozwala klerowi stać przed ołtarzem, chodzić z czapką po kolędzie, a nie zajmować się „przyziemnymi” sprawami, jak emerytrura, ubezpieczenia, itd.
Premier zapowiedział i przystąpiono do negocjowania przejścia na dojrzałość, aby odłączyć kler od matki państwa.
Wydawałoby się, że dojrzałość to jakaś matura – dłuższa niż egzamin – ale ona się ciągnie już trzy lata. Właśnie negocjacje w tej sprawie z Kościołem zostały odłożone na rok 2016, a to z powodu, że następny 2015 jest rokiem wyborczym.
W imieniu rządu wcześniej negocjował Michał Boni, w nowym rządzie robi to Andrzej Halicki – i tak się dał zrobić Kościołowi w bambuko.
W 2016 roku będzie następca Halickiego, też zostanie zrobiony w bambuko, bo Kościół w negocjowaniu jest mistrzem. W Polsce negocjuje tysiąc lat z okładem, w uniwersum 2 tysiące.
Niby kadry kleru gorsze (bo gorsze), a negocjatorzy lepsi. Gdy chodzi o szmal, nieistotne są walory intelektualne, ale cwaniactwo rynkowe, negocjacyjne.
Kościół potrafi nawet tak zrobić, iż sam nie zgłasza inicjatywy (oficjalnie), a strona negocjująca. Posłanka PO Mrzygłocka (Izabela Katarzyna) chce podiwanić z kultury 16 mln zł na budowę Świątyni Opatrzności Bożej.
Jakaś polska cecha. Wiernych ubywa, Kościołów przybywa. Wierni odchodzą z Kościoła w tempie, w jakim wychodzili 20-30 lat temu na Zachodzie. Dzisiaj tam pustki, u nas dojdzie niedługo do sytuacji, iż przed ołtarzem będzie odprawiał rytuał duchowny w stanie negocjacji, a na widowni jeden siwy 70-letni wierny o lasce, będzie nim Terlikowski.
