Wczoraj w Sejmie projekt nowelizacji Ustawy Parwo o stowarzyszeniach został odesłany do podkomisj. Moim skromnym zdaniem, a obserwuje ten proces od lat, to działanie z gatunku zamrazania inicjatyw obywatelskich. Po co uchwalać coś, co społecznie potrzebne jesli nie przynosi to politycznych efektów. Założenia przygotowały same organizacje, inicjatywa była Prezydenta, który przegrał wybory... do kosza.
Moim zdaniem to kolejny dowód na to, ze żadna z partii nie jest zainteresowana silnym społeczeństwem obywatelskim, a politycy inaczej niż organizacje rozumieją takie słowa jak obywatelskość czy pomocniczość. To trzeba zapamietać. To nie jest współpraca, ale walka z ideowym przeciwnikiem - samoodnawialnym, niekontrolowalnym systemem partyjnym.
Daje to pod rozwage tym z działaczy społecznych, którzy walczą z koncepcją JOW-ów (podkładając pod tę nazwę, w miare potrzeb polemicznych, rózne znaczenia) obecny system wyborów jest najgorszy z możliwych. Powoduje wybór osób często niekompetentnych i niezainteresowanych tematem (wystarczy zobaczyc listę obecnych na posiedzeniach podkomisji) i nie zainteresowany współpracą z obywatelami. JOW nie jest rozwiązaniem dobrym, ale jeśli mam wybierać lepsze zło. Wybieram JOWy. Dzieki temu wielu z tych osób, którzy zasiadaja w ławach poselskich byśmy już tam nie zobaczyli. Czego sobie i innym działaczom społecznym życzę.
