Przez pewien czas zastanawiałem się czy kupić tę książkę, a później –gdy ją kupiłem – długo jej nie otwierałem.
Po przeczytaniu bowiem trylogii :“Jezus z Nazaretu “ doszedłem do wniosku, że wszystko co później napisze [lub powie]Benedykt XVI [ czyli Joseph Ratzinger] nie będzie już miało takiego blasku ducha, jaki ma ta praca o Jezusie [1].Pewne szczyty osiąga się tylko raz. Myliłem się.
“Ostatnie rozmowy” [2] z zaprzyjaźnionym [z papieżem- emerytem], niemieckim dziennikarzem Peterem Seewaldem ,są tekstem niezwykłym, gdyż są spojrzeniem hierarchy-mistyka na Kościół w skali światowej.
Rdzeniem treści tego spojrzenia, jest rozwinięcie idei zawartych w tekście z roku 1958 [3], którego polskie tłumaczenie jest aneksem w “Ostatnich Rozmowach ..Od momentu opublikowania tego kontrowersyjnego [ wówczas !] tekstu minęło ponad pół wieku. Czy papież-emeryt Benedykt XVI odchodzi w “Ostatnich Rozmowach” choćby od jednej tezy opublikowanej w roku 1958 ?
Nic podobnego, a przeciwnie. Tezy te mają charakter spełnionych proroctw i zostały przez sędziwego Pasterza-Teologa poszerzone o nowe doświadczenia kryzysu chrześcijaństwa w ostatnim półwieczu. Przypomnę najważniejsze z tych, które sformułował młody Joseph Ratzinger,, wkrótce potem: profesor teologii i filozofii.
I.
“Nazywana chrześcijańską Europa od ponad czterystu lat stała się siedliskiem nowego neo-pogaństwa rosnącego niepowstrzymanie w sercu Kościoła i grożącego drenażem od wewnątrz”. Obecne pogaństwo osiadło w samym Kościele, obecnie mamy do czynienia z Kościołem w którego sercu krzewi się pogaństwo.”
II.
“Zewnętrzne utożsamianie Kościoła i świata pozostało do dziś, natomiast upadło przekonanie ,że kryje się w nim szczególna Boża łaska...”.
III.
“Na dłuższą metę Kościołowi nie zostanie oszczędzona konieczność stopniowego pozbywania się tożsamości ze światem i stania się znowu tym czym jest :wspólnotą wierzących...Tym samym ,prędzej czy później, za przyzwoleniem czy też wbrew przyzwoleniu ze strony Kościoła, dojdzie do wewnętrznej przemiany struktur i do również zewnętrznej ,mającej wymiar “passillius grex,” małej trzody”.
IV.
“...widać, że Bóg rozdziela ludzkość na “niewielu” i “wielu”, ale nie po to ,żeby jednych odrzucić , a innych uratować, ani też chcąc zbawić wielu łatwym sposobem, a niewielu bardziej skomplikowanym, tylko używa niewielu ,poniekąd jako punkt Archimedesowy, skąd porusza wieloma, jako dźwigni, którą przyciąga ich do siebie. Obie grupy mają swoje miejsca w drodze zbawienia...Fundamentem tego przeciwieństwa jest przeciwstawienie Chrystusa i ludzkości, Jednego i wielu. "
Przechodząc do dnia dzisiejszego Kościoła w świecie i zestawiając jego stan z ideami tekstu z roku 1958 , muszę uprzytomnić sobie i czytelnikowi ,że to J Ratzinger był jednym z głównych ekspertów i doradców II Soboru Powszechnego, a to oznacza ,że mamy taki oto łańcuch wydarzeń:
Tezy – z roku 1958-o upadku (wręcz zaniku) wiary członków KRK .....idee reformy KRK autora tez, jako fundament II soboru Powszechnego...... pogłębienie się kryzysu wewnętrznego KRK w dekadach następujących po II soborze pow.
Łańcuch ten jednak ma ostatnie ogniwo:
zrzeknięcie się namiestnikowstwa chrystusowego i próba oswojenia wiernych z tym , że papiestwo to funkcja instytucjonalna.
O tej próbie napisze tydzień temu Seewald w postaci informacji , że Benedykt XVI-emeryt zwracał się do Franciszka z zapytaniem, czy wolno mu wydać “Ostatnie rozmowy”.
Książka jest pełna melancholii i smutku, ukazuje tragizm minionego i przerwanego pontyfikatu.Gwiazda teologii światowej , po wykorzystaniu do pogłębienia kryzysu wiary – rzucona na bruk.Jedyna iskierka światła w niej, to obraz duchowości Benedykta XVI w zjednoczeniu z Panem.
Literatura
[1] J.Ratzinger, Benedykt XVI ,Jezus z Nazaretu, część I, Wydawnictwo M,Kraków,2007
część II, Wydawnictwo Jedność,Kielce,2011; część III, Wydawnictwo Znak,Kraków,2012
[2] Benedykt XVI, Ostatnie rozmowy, P.Seewald, Wydawnictwo “Rafael”,Kraków,2016
[3] J.Ratzinger, Die neuen Heiden und die Kirche, Hochland, 1958,
