Łódź, dnia 29 lipca 2015r.
List otwarty
do Prezydent Miasta Łodzi
Hanny Zdanowskiej
Szanowna Pani Prezydent
Podobno jest Pani absolwentką Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Łódzkiej, podobno w przeszłości wykonywala Pani samodzielne funkcje w budownictwie. Tymbardziej zdziwiony jestem faktem, że zaakceptowała Pani bubel architektoniczny jakim jest przystanek przesiadkowy na trasie W-Z pomiędzy al. Kościuszki a ul. Piotrkowską. Miejsce to, o ile nie zostaną wprowadzone zmiany może być w przyszłości niebezpieczne dla pasażerów komunikacji tramwajowej.
Ostatnio umożliwiono łodzianom wejście pod budowaną wiatę i na budowane perony. Dzięki temu i ja mogłem dokładniej zapoznać sie z tym obiektem. Nie zachwycam się kolorową membraną ale interesuje mnie to, co rzeczywiście będzie służyć ludziom-pasażerom MPK.
Jak wynika z przekazanych informacji, wejście na perony o długości 100 metrów przewidziano wyłącznie na ich krańcach. Osoby chcące przesiąść się z tramwaju na tramwaj będą zatem miały do pokonania ponad 100 metrów, by przejść z peronu na peron. Będzie tak tylko teoretycznie, bo z kolejnej informacji wynika, że nie przewidziano barierek pomiedzy torowiskami i całość będzie stanowiła otwartą przestrzeń. Nie trudno zgadnąć, że pasażerowie będą przechodzić przez tory w dowolnym miejscu, by skrócić sobie drogę, narażając się przy tym na kolizję z wjezdżającym na przystanek tramwajem. Brak barierek oddzielających tory to poważny błąd projektanta, skutkujacy tym, że miejsce to będzie szczególnie niebezpieczne dla pasażerów.
Drugim, poważnym uchybieniem są zewnętrzne perony, które przy szerokości około 2 /dwóch/ metrów zawężają znacznie filary, a szczególnie drugi ich szereg położony przy krawędzi peronów od strony torów. Prócz tego, że zawężają one przestrzeń peronów, mogą spowodować sytuację, że drzwi tramwaju po zatrzymnaniu będą na wrost jednego z tych filarów. Nie trudno domyśleć się co w takim przypadku spotka pasażerów wysiadających i wsiadajacych do tramwaju. Będą po prostu wpadać na ten filar, stanowiący dla nich przeszkodę. Ponadto peron pomiedzy filarami ma szerokość zaledwie 1,5 metra, co stanowi "wąskie gardło" i również utrudni pasażerom poruszanie się po peronie. Z odnotowanej niedawno wypowiedzi projektanta wynika, że po prostu okłamuje on opinię społeczną, twierdzac, że perony maja po 3,5 metra szerokości albo nawet i po 5 metrów, podczas gdy w rzeczywistości ich szerokość nieco przekracza 2 metry. Ponadto uznać go należy za wyjątkowo nieodpowiedzialnego i lekkomyślnego człowieka, skoro twierdzi, że do obowiazku motorniczych będzie należało zatrzymywać tramwaje na zewnętrzych torach w takim miejscu, by żadne z drzwi nie były na wprost filaru.
Jakkolwiek ze zdublowanymi filarami na zewnętrznych nic już nie da się zrobić, to można wprowadzić zmiany polegające na wprowadzeniu barierek pomiędzy torami, chociażby w środkowej części. Ponadto perony w połowie ich długości należy obniżyć do poziomu torów i w tym miejscu wyznaczyć przejście pomiędzy peronami. Poprawi to znacznie bezpieczeństwo pasażerów korzystających z tego obiektu.
