W prowincji Guangxi mieszka kilka mniejszości narodowych, w tym Miao, Zhuang, Dong i Yao. Chengyang stanowi klaster ośmiu miejscowości (Maan, Pingzhai, Yanzhai, Chengyang-Dazhai, Pingpu, Pingtan, Jichang i Guandong) leżących w małej dolinie, który oferuje możliwość przyglądnięcia się z bliska życiu i zwyczajom narodowości Dong. Powiat Sanjiang, na północny zachód od Guilin, słynie z malowniczych palisadowych, ciasno skupionych wiosek wybudowanych przez mniejszość Dong. W środku wsi znajduje się tradycyjna wieża bębnów, którą wykorzystywano do ogłaszania ważnych informacji oraz skupiała wieśniaków podczas występów i zabaw.
Dong specjalizują się w budowie krytych mostów, z pawilonami i gankami, dającym schronienie przed deszczem, wiatrem i słońcem. Są one poetycko nazywane „wiatr i deszcz”.
Kryte mosty się nazywają lángqiáo (廊桥) i choć w okolicy znajduje się ich około stu, jednak największym i najbardziej słynnym jest Most Chengyang (Chéng Yáng Qiáo, 程阳桥) lub Chengyang Most Wiatru i Deszczu (程阳风雨桥, Chéng Yáng Fēng Yǔ Qiáo, gdzie Fēng Yǔ oznacza wiatr i deszcz). Spinający brzegi rzeki Linxi stanowi łącznik pomiędzy dwoma zaludnionymi wsiami.
Majestatycznie wznosząca się budowla pośród szmaragdowo-zielonych pół ryżowych, została ukończona w 1912 roku i ma długość 64,4 m, szerokość 3,4 m, a wysokość 10,6 m. Obiekt jest połączeniem mostu, korytarza, werandy i chińskiego pawilonu. Na oba krańce mostu wchodzi się dwiema platformami, aby zachwycić widza trzema pomostami, trzema przęsłami, pięcioma pawilonami umiejscowionymi na pięciu kamiennych masywnych filarach, dziewiętnastoma werandami i trzema piętrami konstrukcji drewnianych z wielopoziomowymi dachami, pokrytymi płytkami. Drewniane słupy pootrzymują konstrukcję dachów, które dzięki wywiniętym okapom przypominają skrzydła trzepoczących ptaków. Trakt pieszy jest wykonany z kamienia, z posadzką drewnianą, zaś bezpieczeństwa przechodniów strzegą z obu stron balustrady drewniane. Tak jak większość konstrukcji drewnianych w Chinach, nie użyto tutaj ani jednego gwoździa czy nitu, łącząc elementy na tzw. jaskółczy ogon.
Guo Moruo, słynny chiński poeta i historyk, zachwycając się mostem napisał taką sentencję: 程陽橋, chéng yáng qiáo, co oznacza : Cheng wspaniałym mostem.
Przechodząc przez most, mieszkaniec czy turysta może usiąść na ławeczce i kontemplować malowniczy krajobraz. Rzeka Linxi meandruje aż po horyzont, krzewy herbaciane rosną na pobliskich wzgórzach, a miejscowi chłopi ciężko pracują na polach; natomiast koła wodne toczą się, kaskadowo przerzucając z hałasem kolejną porcję wody.
Obiekt jest miejscem handlu i życia towarzyskiego miejscowych. Od lat ludność sprzedaje tu swoje rękodzieło: koce, bawełniane hafty i wzorzyste ubrania biało-czarne czy niebiesko-czarne barwione indygo. Sąsiedzi mogą porozmawiać, załatwić interesy, pośpiewać czy potańczyć, a podczas przyśpiewek ludowych poznać swoją miłość. To tutaj można się zachwycić wspaniałymi Wielkimi Pieśniami ludu Dong.
