Skrojony jedwabny kupon rodem z Suzhou podkreśla talię, lekko oplata krągłość piersi, delikatnie po linii bioder dociera do kolan i dwoma rozcięciami ukazuje smukłość nóg. Tak streszczam rolę tradycyjnego kobiecego stroju zwanego qí páo (旗袍). Strój pochodzenia mandżurskiego zakorzenił się na początku XX wieku, był bardzo modny w Shanghai’u pod nazwą cháng shān (長衫).
Termin qí w połączeniu z rén (qírén旗人 - ludzie chorągwi) za panowania dynastii Qing związany był z narodem mandżurskim. Strój był noszony przez obydwie płcie i stanowił ścisły element tradycyjnego stroju mandżurskiego. Po dojściu do władzy dynastii Qing, qí páo –długa i szeroka suknia była wdziewana przez kobiety mandżurskie na dworze cesarskim.
W swej pierwotnej formie sukienka nie ujawniała kształtów piękna kobiecego, była luźna. Dopiero na początku XX wieku w Shanghai’u strój stał się bardziej dopasowany i przylegający do sylwetki kobiecej. Fantastyczne połączenie spełniające rolę płaszcza, kurtki i swetra o kroju klasyczno - europejskim, qi pao była w początkowych latach egzystencji Republiki Chińskiej symbolem nowoczesności i dynamizmu chińskiej kobiety.
Qi pao to długi jednoczęściowy strój z wysoką sztywną stójką (dzisiaj tzw „kołnierzem Mao „). Istnieją również modele „miejskie” o skróconej do łydki długości i te późniejsze zwane „mini”.
Podejrzewam, że angielska kreatorka mody „mini” - Mary Quant wzorowała się na strojach chińskich kobiet z narodu Miao, które to już w średniowieczu odziewały krótkie spódnice. Podobnie jak i spartańskie dziewczęta ukazujące swe jędrne uda mogły jej posłużyć ku kreatorskim inspiracjom.
Tak więc od końca XX wieku pojawiły się w proponowanych kolekcjach modele powyżej kolan. Długie rękawy szybko przerodziły się w różne warianty: bez rękawów, krótkie rękawy, szerokie rękawy zebrane w mankiet ... itp.
Stójka pozostała bez zmian. Wysokie rozcięcie ku udom oprócz efektownego wizerunku wzrokowego oferuje większą swobodę ruchu.
Suknia jest zapinana na prawym ramieniu plecionymi „chińskimi guzikami”
Symbol kapitalizmu - qipao była zakazana za rządów Mao Zedong’a, wówczas gdy obowiązywał ujednolicony strój dla całego społeczeństwa.
Qipao została spopularyzowana w zachodniej wyobraźni filmem « In the Mood for Love », którego główna bohaterka paraduje w filmie we wspaniałej kolekcji podkreślającej uroki kobiecych kształtów ciała.
Film o miłości ukazujący piękno chińskiego tradycyjnego stroju kobiecego, który wdrożył się w zachodnią modę.
