Termin ten odnosi się do chińskiej starożytnej praktyki istniejącej już w 2000 r pne i rozwiniętej później w epoce dynastii Tang.
Chińscy cesarze darowali wielką pandę aby przypieczętować umowę pokojową lub inny rodzaj relacji z sąsiadami z obcych państw. Cesarzowa Wu Zetian była jedną z pierwszych, ofiarowując wielką pandę Imperium Japońskiemu.
Po utworzeniu ChRL w 1949 roku „dyplomacja pandy” zakorzeniła się w Chinach maoistycznych. Celem tej metody było ofiarowanie w prezencie zwierzęcia dla zainicjonowania stosunkiów dyplomatycznych z innym krajem lub w celu umocnienia tych już istniejących.
Mao Zedong nadał współczesny smak „dyplomacji pandy” w latach 1950. Po jego śmierci w późniejszym okresie, praktyka ta została szybko porzucona na rzecz innej metody. Deng Xiaoping zapoczątkował „wypożyczanie” tych zwierząt w zamian za rekompensatę finansową.
W Chinach panda wielka jest uznawana za „narodowy skarb” . Ofiarowanego daru nie można odmówić, jest to prawie afrontem skierowanym w stronę ofiarodawcy . Pod naciskiem ekologów polityka ta oficjalnie została zaprzestana w 1984 roku i zastąpiona długoterminowymi kredytami dla zagranicznych ogrodów zoologicznych. Zwyczaj ten obejmuje zazwyczaj okres od 10 do 15 lat.
W Wolong, w Ośrodku Badań i Hodowli „małe pluszowe misie” żyją w prawie naturalnych warunkach, jedząc ogromne ilości dwudziestu gatunków bambusowych liści spośród 300 istniejących na terytorium Chin. Ich porcja to 20 kg żutych przez od 10 do 16 godzin bambusowych przysmaków. Ośrodek ten jest finansowany z państwowych środków.W połowie lat 70. zeszłego stulecia wymarło z głodu ponad 130 pand, wówczas to jeden z ulubionych przez nie gatunków bambusa po zakwitnięciu zniknął z horyzontów sichuańskich lasów w górskim łańcuchu Minshan.
Rząd stworzył 11 rezerwatów w południowo-zachodnich Chinach, podjął również walkę z kłusownictwem. Cały świat interesuje się utrzymaniem przy życiu pandy. Ścinanie drzew i wytwarzanie z nich węgla na terenach zamieszkiwanych przez pandę jest surowo zabronione. Szczodrze jest nagradzana miejscowa ludność jeśli uratuje życie zagłodzonej pandzie. Otrzymuje wówczas rekompensatę w wysokości swego dwuletniego wynagrodzenia.
Panda jest również symbolem organizacji ekologicznej WWF powstałej w 1961 roku. 
W 1984 roku oficjalnie było 1600 osobników pand wielkich w całym kraju. Większośc z nich żyje w chronionych rezerwatach przyrody zarządzanych przez państwo w 3 prowincjach: Sichuan, Gansu i Shaanxi. Można je spotkać na wolności na dużych wysokościach, tam uwielbiają się skryć we mgle jak gdyby chciały się otoczyć tajemnicą. Okazje aby spotkać je na wolności należą raczej do rzadkich, panda wielka pozostaje nadal nierozpoznanym do końca gatunkiem.
„Pluszowe zwierzątko” jest bardzo popularne w swym kraju. Gdy Chińczycy decydują się je ofiarować – najczęściej jest to para - stanowi to znak zaufania i przyjaźni z krajem przyjmującym dar.
Dla Chińczyków jest to także sposób dzielenie się częścią ich kultury i tradycji.
Obopólnym celem naukowców jest prowadzenie badań naukowych. W grę wchodzą również rozgrywki finansowe. Ogrody zoologiczne otrzymujące zwierzęta muszą zapłacić kwotę, która zależy od kilku czynników, w tym również od liczby odwiedzających. W niektórych amerykańskich i japońskich ogrodach zoologicznych, suma może osiągnąć milion dolarów rocznie i nawet więcej, jeśli na świat przyjdzie potomstwo wypożyczonej pary.
Jednym z najbardziej istotnych darów było ofiarowanie pary „pluszatków”- Hsing Hsing i Ling Ling prezydentowi Richardowi Nixonowi w 1972 roku, podczas jego wizyty w Chinach . Wówczas ZOO z Washingtonu było tym szczęśliwcem. Był to symbol przyjacielskiego gestu po 25 latach oziębłych stosunków obu państw.
W następnych latach wiele krajów skorzystało z tej hojnej darowizny.
Były nimi:
*Australia - Wang Wang i Funi,
* Kanada - Er Shun i Ji Li
*Francja –prezydent Pompidou w 1973 roku otrzymuje osobiście od chińskiego premiera Lili i Yenyen.
*Japonia - Ling Ling (zmarła) była pandą ofiarowaną, następne są « wypożyczonymi ». W 2012 r. wywołała się polemika na nadanie imion potomkowi Zhen Zhen i Li Li. Japończycy chcieli nadać imię wyspy Senkaku . Rząd chiński wydał oficjalny protest
*Tajwan - Tuan Yuan i Yuan Yuan zaoferowane w 2005 roku, ale rząd odmówił ich przyjęcia. Po wyborach, w 2008 roku, które przyniosły zmianę, prezydent Taipei akceptuje pandy, który przybyły na Tajwan23 grudnia 2008.
*Tajlandia - Chuang Chuang i Lin Hui.
* Belgia - Hao Hao i Xing Hui, przywitane przez samego premiera belgijskiego 23/02/2014. Belgia przez 15 lat będzie gościć miłe zwierzątka. Jest to oznaką solidnych więzi przyjaźni.
Istnieje wiele legend, którym przypisuje się pochodzenie czarnych plam wokół oczu pandy.
* jedna z nich podaje, że początkowo futro pandy było zupełnie białe. Któregoś dnia najmłodsza z 4 sióstr pand zmarła, pozostawiając resztę żyjących sióstr w żałobie. Płakały one bardzo żałośnie. Na znak żałoby zanurzały swe łapy w ciemnym popiele, ocierały oczy od płynących łez, pocieszały się wzajemnie kładąc łapy na całym ciele, stąd powstały plamy na ich futrze.
* inna legenda, pochodząca z Tybetu opowiada, że pewna pastereczka uratowała małą pandę od pazurów leoparda, ale sama umarła na skutek poniesionych obrażeń. Wzruszone jej odwagą i poświęceniem zwierzątka płakały i ich łapy na znak żałoby były pokryte popiołem.
W Chinach wizerunek pandy figuruje na przeróżnych przedmiotach, nawet na paczkach papierosów…
15 stycznia 2012 roku francuskie ZOO w Beauval przyjmuje nowych pensonariuszy. Po podpisaniu umowy handlowej z Chinami na 20 mld € na dostawę uranu, Chiny wypożyczają parę Yuan Zi (gruby) i Huan Huan (radosna).
Niniejszy transfer kosztował 750 tysięcy € oraz dar w postaci pół miliona € dla stowarzyszenia chińskich Ogrodów Zoologicznych.
Przybycie ssaków do zagranicznych ZOO stanowi dla nich finasową mannę.
Śmierć jednego z tych zwierząt wypożyczonych zagranicznym ogrodom zoologicznym może spowodować odszkodowania o wysokości dochodzących do 500 000 $ wypłaconych Chinom. Zgony te są tym bardziej trudne do strawienia, gdy stosunki między Chinami i danego kraju są kruche. W tym przypadku, dyplomacja pandy zamienia się nieufności i podejrzliwość.
W styczniu 2006 roku, zastępca sekretarza stanu USA Robert Zoellick został sfotografowany całując 5 miesięczną pandę podczas swej wizyty w prowincji Sichuan.
Obraz ten został szeroko rozpowszechniony w mediach chińskich i rzekomo interpretowany jako znak, że Zoellick wspiera lepsze stosunki między Chinami i Stanami Zjednoczonymi.
Tysiące lat przed naszą erą pandy nie miały wyglądu dzisiejszych pand, były dużo mniejsze.
W dawnych czasach przyzwyczajenia żywnościowe były odmienne od tych, z naszej epoki. Żywiono się dobrami natury występującymi w okolicznych lasach, górach, polach. Polowano na zwierzynę będącą źródłem żywności, wykorzystywano futro zwierząt chroniąc się od zmian klimatycznych i zbierano leśne runo…
Odkryte skamieniałości w prowincji Sichuan ukazały, że polowano na pandy. Ale w czasach pierwotnych, ludzie nie polowali na zwierzęta dla zabawy i przyjemności, tak jak to dzisiaj bestialsko niektórzy czynią. Mięso zwierząt było żywnością, a ich futro źródłem ciepła pozwalającym przetrwać srogie klimaty.
Chiński naukowiec dyrektor Instytutu Trzech Przełęczy w Chongqing, Wei Guangbiao twierdzi, że polowano na pandy w epoce prehistorycznej. Naukowiec w swej tezie zakłada, że pandy musiały być źródłem pożywienia. Trudno się jest jednak z tym dzisiaj pogodzić.
Jest też mało prawdopodobne aby pandy atakowały człowieka. Wierzę, że są nieagresywne dla człowieka. Małe pandziątka są cudowne. Należę do tych szczęściarzy, którzy mogli je głaskać i delektować się na żywo ich widokiem.
Wcześniej zwierzę występowało w południowej i wschodniej części Chin. Odkrycia wykazały obecność pandy na południu Chin aż do północnych regionów Birmy, do Północnego Wietnamu i rozciągając się na północ w pobliżu Pekinu. Spokrewniony gatunek karłowatej pandy całkowicie zaginął. Jeszcze w 1850 roku można było je spotkać we wschodnich regionach prowincji Sichuan, w prowincjach Hubei i Hunan. Na początku XX wieku występowały one tylko w Górach Qinling i wzdłuż krawędzi płaskowyżu tybetańskiego.
Zapamiętajmy:
„Dyplomacja pandy” to praktyka stosowana przez Chiny oferująca prezenty w postaci ślicznego zwierzęcia. Gest ten inicjował stosunki dyplomatyczne z innym krajem lub pogłębiał te już dawniej istniejące.
Praktyka stosowana już w czasie dynastii Tang (618-907) miała swój rozkwit w maoistowskich Chinach.
W Chinach, panda jest uważana za „skarb narodowy” i kiedy jest oferowana w darze nie można go odmówić. Pod naciskiem ekologów, polityka ta oficjalnie zakończyła się w 1984 roku i została zastąpiona przez „wypożyczenia” długoterminowe zagranicznym ogrodom zoologicznych.
Nie można sobie wyobrazić, jak wielkie znaczenie mają pandy dla rządu i dla Chińczyków. Kiedy Chiny zgadzają się pożyczyć pandy danemu krajowi, jest to ogromnym znakiem zaufania i przyjaźni.
