W ciągu 60 lat swej zawodowej kariery mistrz fryzjerskich nożyc i brzytwy Chen Youbao czesał i golił najbardziej znane głowy i brody państwa, głównych przedstawicieli partii, łącznie z Zhou Enlai’em i Deng Xiaopingiem na czele.
Chen Youbao urodził się w Yangzhou, w południowo-wschodniej prowincji Jiangsu. Już jako nastolatek rozpoczął karierę fryzjerską w spółdzielni fryzjerskiej w Xi An. Młody i charyzmatyczny został szybko mianowany jako oficjalny fryzjer w Departamencie Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Pekinie. Był to rok 1959. Później pracował w Chińskiej ambasadzie w Moskwie. Wówczas zajmował się dysyngowaną klientelą. Gdy słynni dygnitarze zasiadali w fotelu pana Chen, stawali się zwykłymi anonimowanymi klientami. W/g pana Chen byli tak samo sympatyczni jak zwykli klienci.
Jako solidny obserwator podczas swej 60-letniej kariery fryzjerskiej bez wątpienia może przyznać, że
„większość urzędników uznawało za korzystniejsze dla swego wyglądu zaczesywanie włosów do tyłu, bez farbowania siwizny.Dzisiejsi przywódcy skłonni są bardziej do zaczesywania włosów na bok, z przedziałkiem, korzystając z farbowania włosów na czarno”.
W/g pana Chena fryzura jest częścią osobowości polityków i rzadko ulega zmianie. Ludzie pamiętają wygląd polityka i sądzą, że nie powinien on zmieniać swej fryzury.
W jego skromnej wynajętej pracowni raptem o powierzchni 20m2, pan Chen nadal czesze głowy, tym razem anomimowych klientów. Tylko szyld przed zakładem informuje klienta o dawnym statusie rzemieślnika.
Schludnie ubrany, w wypolerowanych świecących się pantoflach, starszy usmiechnięty pan uroczo wspomina minione czasy:
" ...pewnego dnia w październiku 1961 strzygłem premiera Zhou. Przebywał on wtedy w Moskwie na XXII Zjeździe Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Premierowi dopisywał wspaniały humor, był bardzo zadowolony z mojej pracy, nawet wspólnie śpiewaliśmy piosenkę "
Jego miejsce pracy odwiedzają wierni klienci, przychodzą nawet ciekawscy. Wystrój miejsca w starym stylu, komplet siedzeń zniszczonych czasem, maszynki elektryczne pamiętajace dawne czasy. Świadkowie minionej epoki na pożółkłych czarno-białych fotografiach zdobią mury.
Ale życie fryzjera nie było zawsze usłane różami. W tych fotogenicznych uśmiechach nasz bohater zachował rany z burzliwych czasów, spierzchnięte dłonie, paznokcie w odcieniu brązu zniszczone barwnikami chemicznymi i szamponami. Pozostały rany trudne do zagojenia...
Żona pana Chen zmęczona wychowywaniem samotnie dzieci w Xian skłaniała męża do porzucenia pracy w Ministerstwie już w 1963 roku. W końcu małżeństwo się rozwiodło.
Pan Chen zwięźle wspomina trudne chwile swojego życia. Podczas Rewolucji Kulturalnej (1966-1976) rozgoryczona rozwodem żona fryzjera oskarżyła męża o oczernianie swych znanych klientów. Rezultatem tego była trudna i upakarzająca samokrytyka na ulicach Xian, której pan Chen był poddany. Później padł ofiarą programu reedukacji poprzez pracę w Yangshou leżącym 100 km od domu rodzinnego. Przez rok nie tknął fryzjerskiej brzytwy...
Jego pamięć zachowała wszystko w spadku.
Jeżeli nie zrezygnowałby przed laty z pracy dla dygnitarzy chińskich, z pewnością nie przyjechałby tutaj do Xian, północno-zachodniej stolicy prowincji Shaanxi i może byłby nadal w Pekinie. Z pewnością cieszyłby się hojną emeryturą i urozmaiconym życiem... a może nawet awansem do oficjalnego stanowiska.
