Simuwu czy Houmuwu

Chiny mają bardzo długą tradycję wyrobu przedmiotów z brązu o niepowtarzalnym stylu artystycznym oraz cechach narodowych. Różne wyroby, w tym naczynia ofiarne, instrumenty muzyczne (dzwony), broń, narzędzia, przedmioty odświętnego użytku oraz ozdoby odgrywają ważną rolę w chińskiej kulturze antycznej. Wyroby z brązu charakteryzują się niecodziennymi stylami, opływowymi kształtami, pięknymi dekoracjami, wzorami geometrycznymi i zoomorficznymi, estetycznymi formami i mimo sporych gabarytów − delikatnymi kształtami.

Największym i najbardziej znanym na świecie naczyniem ofiarnym z brązu jest znalezione w ruinach Yin, ostatniej stolicy dynastii Shang. Aby wykonać tak wspaniałe naczynie trzeba było posiadać zaawansowaną technikę, ogromne doświadczenie oraz znakomitą organizację pracy. Brązowe naczynia do gotowania z dwoma uchwytami umożliwiającymi jego podnoszenie początkowo miały funkcję ofiarną, a następnie stały się symbolem bogactwa, dostojeństwa i władzy najwyższej klasy społeczeństwa.

W 1939 roku odnaleziono we wsi Wuguan, dzisiejsze Anyang prowincji Henan, najwspanialszy prostokątny ding Simuwu (司母戊鼎). Ponieważ ding jest bardzo ciężki i niewygodny do przenoszenia, nie został zagrabiony przez japońskich najeźdźców, a miejscowa ludność go przechowała, ratując rzadki relikt kulturowy. Oryginalny stoi w Muzeum Narodowym w Beijing, jednak jego powiększoną replikę można podziwiać przed Muzeum Ruin Yin w Anyang.

Prostopadłościenne naczynie stojące na czterech nogach waży 833 kg i jest wysokie na 133 cm (do poziomu uchwytów pętlowych). Otwór, patrząc od góry, ma wymiary 110 x 78 cm; grubość ścianek 6 cm. Do wykonania naczynia użyto 1000 kg metali, a pracowało przy nim 70 – 80 rzemieślników, łącznie z robotnikami i niewolnikami, około 200 osób. Jednonogi bawół Kui (władca piorunów, przypominający smoka) został wyryty na czterech stronach korpusu dingu. Dookoła krawędzi straszą maski taotie, natomiast na zewnątrz dwa stojące naprzeciw siebie tygrysy zamykają szczęki wokół ludzkiej głowy. Wszystkie ukazane tu zwierzęta stworzyły okrutny, tajemniczy i dostojny wizerunek.

Zgodnie z inskrypcją znajdującą się na wewnętrznej bocznej ścianie dingu, zostało ono wykonane dla upamiętnienia matki jednego z królów dynastii Shang. Pierwotnie napis został błędnie zinterpretowany jako Simuwu (司母戊), co można tłumaczyć jako „ceremonia ofiarna matki króla Wu”. Jednak od 1970 roku archeolodzy uzgodnili, że pierwszy znak powinien być odczytany jako Hou (后), oznaczającego królową, co jest lustrzanym odbiciem Si (司). Wobec powyższego Muzeum Narodowe w Chinach oficjalnie skorygowało nazwę cennego dingu.

Houmuwu ding (后母戊鼎) na ścianie wewnętrznej ma napisHòumǔwù(后母戊),czyli „Królowa Matka Wu”. Wobec tego należy interpretować jako dedykację żonie króla Wu Yi Shang (panowanie ok. 1147 – 1112 r. p.n.e.). Jednak przypuszcza się sponsorem naczynia był jej syn, król Wen Ding (panowanie 1112 – 1102 r. p.n.e.).