zdjęcie archiwalne: z sieci https://tajnearchiwumwatykanskie.wordpress.com/tag/zdzislaw-badoch-zelazny/
http://www.antykwariathistoryczny.pl/index-1-0-283-18511-podziemienapomorzu19451947.htm#1
patrzcie również tu: http://andrzej.budzyk.salon24.pl/634357,wola-i-instynkt-klasowy-kbw-ormo-ub-i-ppr-owca i tu: http://andrzej.budzyk.salon24.pl/634468,lupaszko-opis-odbrazawiaczy-propagandystow-z-prl-u
"[...] Rolnik Kujak - członek Partii - zobaczył polski mundur po raz pierwszy, gdy w najlepszej wierze podszedł do grupy stojących na placu wojskowych. Po raz drugi, gdy raniony siedmiokrotnie i oblany płonącą benzyną leżał na ziemi, a łączniczka - piękna Inka ze szramą na twarzy
zdjęcie archiwalne: z sieci http://archiwum.rp.pl/artykul/1041682-Sanitariuszka--%E2%80%9EInka%E2%80%9D.html
- pochyliła się nad nim, by dobić go strałem w tył głowy. Strzał nie był celny. ".
http://www.antykwariathistoryczny.pl/index-1-0-283-18511-podziemienapomorzu19451947.htm#1
zdjęcie archiwalne: z sieci http://pl.wikipedia.org/wiki/5_Wile%C5%84ska_Brygada_AK
"[...] Oddział Łupaszki nosił polskie mundury wojskowe. Niektórzy spośród członków oddziału zawieszali na piersi ryngrafy przedstawiające Matkę Boską Ostrobramską.".
zdjęcie archiwalne: z sieci http://radioszczecin.pl/1,117168,szczatki-legendarnej-inki-odnalezione?
strona - 29.
Danuta Siedzikówna (1928–1946)
ps. „Inka”, sanitariuszka V Wileńskiej Brygady AK.
Wstąpiła w struktury Armii Krajowej wraz z siostrą Wiesławą w grudniu 1943 r. Kilka miesięcy później ukończyła kurs sanitariuszki. Działała w siatce konspiracyjnej AK kierowanej przez leśniczego Stanisława Wołoncieja ps. „Konus” z Narewki. W październiku 1944 r. podjęła pracę jako kancelistka w nadleśnictwie w Narewce. W czerwcu 1945 r. wraz z pracownikami nadleśnictwa została aresztowana przez NKWD i UBP pod zarzutem współpracy z podziemiem niepodległościowym. Uwolniona z konwoju aresztantów przez oddział 5 Wileńskiej Brygady AK, do którego dołączyła. Została sanitariuszką w oddziale „Konusa”, potem w szwadronach: por. Jana Mazura ps. „Piast” i por. Marcina Plucińskiego ps. „Mścisław” w plutonie Zdzisława Badochy ps. „Żelazny”. Po rozformowaniu oddziału we wrześniu 1945 r. podjęła naukę w gimnazjum w Nierośnie (gm. Dąbrowa Białostocka). W marcu 1946 r. „Inka” dołączyła ponownie do oddziału, który operował na terenie Pomorza Gdańskiego. Dostała przydział sanitariuszki do szwadronu dowodzonego przez Zdzisława Badochę ps. „Żelazny”. Wykonywała również zadania łączniczki, a czasem także zwiadowcy. W trakcie wielu akcji przeprowadzonych przez szwadron udzielała pomocy medycznej kolegom z oddziału oraz jednemu z rannych milicjantów. Ostatnią misją „Inki” była podróż po zaopatrzenie medyczne do Malborka, Gdańska i Olsztyna, zlecona przez Olgierda Christę ps. „Leszek”. Aresztowana w lokalu konspiracyjnym w nocy z 19 na 20 lipca 1946 r. w Gdańsku-Wrzeszczu.Brutalne śledztwo, opierające się na poniżaniu i torturach, miało na celu wydobycie z niej informacji na temat działalności oddziału mjr. Zygmunta Szendzielarza ps. „Łupaszka”. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 3 sierpnia 1946 r. została skazana na dwukrotną karę śmierci. Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Czekając na wykonanie wyroku, z więzienia karno-śledczego przy ul. Kurkowej w Gdańsku przekazała krewnym gryps: „Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”. Wyrok na niespełna osiemnastoletniej „Ince” wykonano 28 sierpnia 1946 roku. Według relacji przymusowego świadka egzekucji, ks. Mariana Prusaka, ostatnie słowa „Inki” to: „Niech żyje Polska! Niech żyje »Łupaszko«!”.
Wydział IV Karny Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku postanowieniem z 10 czerwca 1991 r. uznał za nieważny wyrok wydany w sprawie „Inki” przez WSR w Gdańsku w sierpniu 1946 r.
Ciąg dalszy nastąpi. - Niesforne Dziecię Gutenberga.
P.S.
Zerknijcie tu: http://andrzej.budzyk.salon24.pl/634357,wola-i-instynkt-klasowy-kbw-ormo-ub-i-ppr-owca
I tu: http://andrzej.budzyk.salon24.pl/634468,lupaszko-opis-odbrazawiaczy-propagandystow-z-prl-u
Komentarze