Zamki na Piasku Zamki na Piasku
2205
BLOG

Antykatolicyzm nie jest przypadkiem

Zamki na Piasku Zamki na Piasku Polityka Obserwuj notkę 35

Nihil sub sole novum” – napisał Kohelet.  Pius XI w 1937 roku opublikował - jedyną napisaną w języku niemieckim - encyklikę „Mit brennender Sorge" ("Z palącą troską”) w której potępił politykę rządu niemieckiego jak i wezwał wiernych do sprzeciwu wobec tyranii kanclerza Niemiec – Adolfa Hitlera. Na odpowiedź ministra propagandy III Rzeszy Niemiec J. Goebbelsa czekać nie trzeba było długo: wzniecona kampania nienawiści przeciw Kościołowi Rzymskokatolickiemu opierała się na oszczerstwach i pomówieniach zaś w dniu 28 maja 1937 roku wspomniany wyżej minister na specjalnie zorganizowanym wiecu transmitowanym poprzez radio określił K- Rz jako Sodomę i Gomorę a księży mianem zakłamanych hipokrytów demoralizujących dzieci i młodzież. Rozemocjonowany J. Goebbels krzyczał: „Wychodzą na światło dzienne przypadki molestowania seksualnego, których dopuszcza się ogromna część katolickiego duchowieństwa. I nie są to przypadki sporadyczne, ale obejmująca cały kler katolicki fala zgnilizny moralnej, jakiej w takim przerażającym nasileniu świat dotychczas nie widział.

Nie jest więc niczym nowym propaganda wymierzona przeciw Kościołowi oparta na próbie wytworzenia przekonania, że pedofilia jest normą seksualną której ze szczególną pasją oddają się katoliccy księża. Celem tej propagandy nie jest i nigdy nie była jednak walka z pedofilią jako zjawiskiem, lecz walka z Kościołem Rzymskokatolickim, gdyż ta sama propaganda z podobną zajadłością będzie bronić seksualizacji dzieci, której sprzeciwia się tenże Kościół. Można więc być więc w swej propagandzie po staroświecku pruderyjnym i maksymalnie liberalnym i nie widzieć w tym sprzeczności. Seksualizacja dzieci zaś może służyć tylko i wyłącznie dorosłym, którzy potrzebują klimatu przyzwolenia dla swoich preferencji seksualnych.

Nie o normach seksualnych i renegatach od nich chcę jednak pisać. Europa instytucjonalna i większość lewicowych intelektualistów wysyła do chrześcijan a do katolików w szczególności jasne sygnały i znaki , lecz - jak wydaje się - większa część tej społeczności ma problem z odczytaniem przesłania. Spróbuję to ująć w jednym zdaniu: nikt nie mówi wprost, że w Unii Europejskiej nie ma miejsca dla wiary chrześcijańskiej i norm chrześcijańskich, ale normy chrześcijańskie po prostu wystawia się za próg, gdyż są niewygodne i nienowoczesne.

Posłużę się można dwoma przykładami:

- w preambule Traktatu Konstytucyjnego Unii Europejskiej znalazł się zapis „o kulturalnym, religijnym i humanistycznym dziedzictwie” Europy, lecz miejsca dla Boga i chrześcijańskiego dziedzictwa już zabrakło. Zabrakło pomimo, że chrześcijaństwo ukształtowało tożsamość Starego Kontynentu. Zabrakło pomimo, że twórcy Unii Europejskiej (De Gasperi, Adenauer, Schumann, Monnet) byli praktykującymi katolikami a projekt cieszył się niekłamanym wsparciem Watykanu.

- Rocco Buttiglione – b. włoski minister ds. europejskich: jego kandydatura na unijnego komisarza ds. wewnętrznych i sprawiedliwości została odrzucona przez komisję Parlamentu Europejskiego, gdyż posiada konserwatywne i chrześcijańskie poglądy. W jego przypadku przyjaźń z Janem Pawłem II była okolicznością dodatkowo dyskryminującą. Fakt zaś, że R. Buttiglione w swoim poglądzie na homoseksualizm rozróżniał ocenę moralną (można mieć stosunek krytyczny) i ocenę prawną (prawo może być obojętne czyli nie penalizować takich zachowań) na pewno nie pomagał.

Nic nie bierze się z niczego: wrogość wobec chrześcijaństwa też ma swoje źródła z których czerpie inspiracje: można wspominać tu o ideach Oświecenia, ideach Rewolucji Francuskiej, ale w moim przekonaniu nie warto się cofać do czasów aż tak odległych.

To, co zmieniło Europę zdarzyło się w maju 1968 roku w Paryżu i było kulminacją tego, co wcześniej działo się w Nowym Jorku, Meksyku, Chicago, Tokio, Berlinie: wybuch społecznej rewolty w młodych środowiskach intelektualnych został ożywiony ideami antykapitalistycznymi i antyburżuazyjnymi wyrażonymi w pracach K. Marksa i jego kontynuatorów oraz rozkwitającą w Chinach od 1966 roku rewolucją kulturalną. Pozwolę sobie omówić to w kilku punktach:

- Herbert Marcuse (socjolog, przedstawiciel szkoły frankfurckiej) o rewolcie z 1968 roku napisał: „To bunt (…) moralny, polityczny i seksualny. Bunt totalny.”  A zatem trzeba zanegować wszystko to, co jest znane. Celem rewolucji wg. H. Marcuse jest „całkowite zniszczenie systemu”. Efekt rewolucyjny w człowieku może nastąpić tylko wtedy, gdy instynkty wypływające z potrzeby ciała wyłączą wszystkie hamulce obyczajowe, religijne i moralne, które funduje opresyjna kultura chrześcijańska.

- André Breton, uwielbiany przez paryskich, młodych rewolucjonistów, pisarz i twórca 3 manifestów surrealistycznych napisał: „Należy przeprowadzić w imponującym stylu ofensywę przeciwko cywilizacji chrześcijańskiej, by rozprawić się ostatecznie z takimi pojęciami, jak grzech, pierwotny upadek czy odkupieńcza miłość (...). Moralność oparta na prymacie przyjemności wnet pozbędzie się całej tej nikczemnej moralności cierpienia i uległości, będącej na rękę imperializmom i Kościołowi.

- antypsychiatrzy tacy jak np.  David Cooper, Ronald Laing czy najbardziej znany z nich Michael Foucault,  popularni w latach sześćdziesiątych,  twierdzili, że człowiek pozostaje w niewoli i aby go z niej wydobyć rewolucja musi dotknąć rodziny, która tworzy moralny system przemocy w postaci zakazów i nakazów. Jerry Rubin, autor hippisowskiego dekalogu  „Do it!” („Zrób to!”) zapisał jako przykazanie piąte - „Pozabijaj ojca i matkę!”. Rossana Rosstanda, włoska komunistka, redaktorka naczelna gazety „Il Manifesto” pisała, że ruch komunistyczny nie powinien zaprzestać swej działalności, póki nie osiągnie swego ostatecznego celu, to jest zniszczenia rodziny.

- Wilhelm Reich (psychiatra austriacki, członek Komunistycznej Partii Niemiec) napisał „Die Sexualität im Kulturkampf”, która była ważną pozycją naukową dla młodych intelektualistów i studentów w 1968 roku – tam można znaleźć wyrażenie przekonania, że energia seksualna to podstawowa siła w człowieku i nie można jej powstrzymywać, gdyż nie zrealizujemy się jako ludzie. To, co zaś przeszkadza to wizja, ze człowiek jest uformowany na obraz i podobieństwo Boga a zatem „wraz z uwolnieniem ze skurczu mięśni genitalnych powinna zniknąć idea Boga”. W przekonaniu przewodników rewolty najpierw seks należy odizolować od prokreacji, wykorzenić rasistowskie uprzedzenia wobec homoseksualizmu , gdyż „jednostka powinna mieć zapewnioną swobodę dysponowania własnym ciałem według swego uznania”, zbudować prawne i teoretyczne uzasadnienie do aborcji i sankcjonować każdy rodzaj seksu łącznie z pedofilią, gdyż – jak napisał w 1976 roku Daniel Cohn – Benedit należy „odrzucić hipokryzję i niedomówienia” i „odkryć dziecko jako osobę obdarzoną seksualnością”.  Ciekawostka: dla popularyzacji pedofilii szczególnie dużo zrobił zmarły w 2006 roku holenderski działacz gejowski i seksuolog dr Frits Bernard. Jest on twórcą pojęcia tzw. pedofilii pozytywnej zgodnie z którą: współżycie z dorosłymi wyzwala w dzieciach osobowość i wspiera ich rozwój emocjonalny. Zapytany przed śmiercią, jaki czynnik może spowodować społeczną akceptację pedofilii, odpowiedział jednym słowem: „Czas”. Ma rację: w 1999 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych uznał, że zlikwidowanie pedofiliskich stron internetowych naruszałoby konstytucyjną zasadę wolności słowa.

Nie ma w każdym razie potrzeby ukrywać tego, że zdecydowana większość osób zaangażowanych w rewolucję w 1968 roku była nasiąknięta lewicowymi ideałami. Nie ma potrzeby ukrywać także i tego, że było to pokolenie, które zrozumiało, że zmiana świata i tworzenie nowego człowieka nie może odbyć się w drodze krwawego terroru i represji wobec przeciwników, bo to spowoduje narodziny tylko nowych buntowników i bohaterów, ale zmiana musi podążać drogą wskazaną przez włoskiego komunistę Antonio Gramsciego czyli należy dostać się do najwyższych struktur władzy i z tego poziomu zmieniać schrystianizowane społeczeństwo („długi marsz przez instytucje”).  I wreszcie: rewolucja z 1968 roku ma realne szanse na zakończenie się sukcesem a na pewno nie zamierza się zatrzymywać w swojej budowie nowego człowieka wyrwanego z zasad moralnych i wyrugowanego z religii.

Rocco Buttiglione powiedział w wywiadzie: „Zarzewiem wojny kultur w Europie jest pełzający totalitaryzm, który nie chce uszanować zasad społeczeństwa liberalnego i wyklucza z gry tych, których przekonania nie zgadzają się z jego opiniami.” | Czyli mamy wojnę? |Tak, mamy wojnę”.

Mamy wojnę i nie jest możliwe – w moim przekonaniu – to, aby istniał realny kompromis pomiędzy duchem idei z 1968 roku a duchem chrześcijańskim. Kościół Rzymskokatolicki, który wycofa się ze swoich zasad (sprzeciw wobec aborcji, homoseksualizmu, promocja rodziny) starając się ugodową postawą przytępić ostrze krytyki nie wygra, gdyż w tym samym momencie przestanie być potrzebny. Bóg nie jest demokratą, który ustanawiał zasady w drodze głosowania i warto aby o tym pamiętali zarówno katolicy jak i hierarchia kościelna. Cenną uwagę na temat Kościoła wypowiedziała Gabriele Kuby zapytana o katolików w Niemczech: „Prowadzi nas to do pytania o Kościół rzymskokatolicki. Wasz kraj miał Jana Pawła II, my mamy Benedykta, ale różnica pomiędzy naszymi krajami polega na tym, że wy kochaliście swojego papieża, a my naszego nienawidzimy. Nigdzie wszak nie walczy się z nim tak ostro, jak w jego własnej ojczyźnie. W Kościele nie mamy biskupów, którzy zdawaliby sobie sprawę z czasów, w jakich żyjemy, i nie obawialiby się mediów. (…) W Niemczech dominuje Kościół liberalny, który prowadzi dialog z siłami mu wrogimi i idzie całkowicie z duchem czasu”. Mówiąc krótko: błędne jest przekonanie, że kolonizacja Kościoła przez zbiór liberalnych zasad uchroni go przed upadkiem – ona tylko ten upadek przyśpieszy.

Ciekawą uwagą też podzielił się w swoim wywiadzie udzielonym „Rzeczpospolitej” – Joseph Weiler (ekspert od prawa europejskiego): „W dzisiejszej Europie jest dużo chrystofobii. Postawa antychrześcijańska jest uważana za coś normalnego, wręcz stosownego. Nieprzyzwoite jest natomiast bycie antysemitą czy islamofobem. (…) Francuska delegacja, przyjeżdżając na konwencję konstytucyjną, zagroziła, że jeżeli pojawi się wzmianka o chrześcijańskich korzeniach, to konstytucji w ogóle nie będzie. (…)? Dlaczego laicy mieli odwagę, aby bronić swoich przekonań, a wierzący nie?”

To jest bardzo ważne, kluczowe pytanie: Dlaczego nie mieli odwagi?

Razić musi każdego, kto uważa się za chrześcijanina, bierność społeczeństw chrześcijańskich, które przywalają na mordowanie ich braci w wierze w innych krajach (rocznie 170 tysięcy chrześcijan ginie za swoją wiarę). Razić musi absolutna niewiedza większości współczesnych chrześcijan odnośnie dyskryminacji z jaką spotykają się najstarsze wspólnoty chrześcijańskie w Izraelu.W listopadzie 2010 r. wpływowy naczelny rabin miasta Safed, Szmuel Elijahu, wydał rozporządzenie zakazujące Żydom wynajmu nieruchomości innowiercom. W ciągu miesiąca około 50 innych starszych rabinów miejskich, również opłacanych przez rząd, podpisało list popierający Elijahu i jego dekret. W październiku 2010 r. Kneset przyjął ustawę pozwalającą mniejszym izraelskim miastom na odrzucanie mieszkańców, którzy nie odpowiadają „fundamentalnym poglądom gminy” ze względu na „płeć, religię i status społeczno-ekonomiczny”. W październiku 2012 roku  rumuńsko-prawosławny kościół św. Jerzego w Jerozolimie zdewastowano, jego drzwi uszkodzono, a w wejściu rozrzucono śmieci. Był to co najmniej trzeci akt wandalizmu wobec świętego miejsca chrześcijan w okresie pięciu tygodni. Tydzień przed atakiem na kościół rumuńsko-prawosławny wandale napisali sprayem hasła „Jezus to syn k….y” na murach klasztoru franciszkanów na Syjonie.

Chrystofobia o jakiej mówił Joseph Weiler staje się faktem w Europie: francuski minister spraw wewnętrznych, Brice Hortefeux, w 2010 roku powiedział – „84 procent aktów wandalizmu we Francji było wymierzonych w chrześcijańskie miejsca kultu”. W Holandii organizacje rządowe obligatoryjnie muszą zrywać współpracę z firmami i organizacjami sprzeciwiającymi się związkom jednopłciowym. W Hiszpanii przeciwko kardynałowi Fernando Sebastianowi wszczęto śledztwo kryminalne za złamanie konstytucji i podstawowych praw człowieka. Kardynał powiedział bowiem w wywiadzie, że homoseksualizm można wyleczyć. 

Jeżeli katolicy wpychani ze swoją wiarą do sfery prywatnej nie opuszczą jej i sami nie skorzystają z rad A. Gramsciego, aby wejść z swoim światopoglądem do struktur władzy wówczas staną się powoli znikającą większością, która podporządkowała się prawom mniejszości, aby stać się na końcu mniejszością.

Religia politycznej poprawności nie po to bowiem powstała, aby ochronić chrześcijaństwo, ale po to, aby go zniszczyć i warto mieć tą świadomość. Przynajmniej tyle. Nie ustawiajmy się w każdym razie w pozycji chłopców do bicia cierpiąc i przepraszając za to, co złego stało się z powodu chrześcijaństwa, gdyż to jest historia na której przebieg wpływu mieć nie mogliśmy.

Poprawność polityczna to bzdura” –Gary Oldman. Zgadzam się z nim.

Na koniec chciałbym oddać głos Rocco Buttiglonemu, który mówi dokładnie to, co ja sam myślę: „W społeczeństwie liberalnym osąd moralny musi być wyraźnie oddzielony od osądu politycznego. Mogę myśleć, że praktyka homoseksualna jest grzechem, lecz mój osąd nie może mieć żadnego skutku na płaszczyźnie politycznej. (…) Jest przecież oczywiste, że nie wszystkie grzechy są prawnie zakazane. I dobrze, ponieważ inaczej nas wszystkich trzeba by wsadzić do więzienia. Byłem przyjacielem wielkiego mistrza teatru włoskiego Gianniego Testori. Gianni był homoseksualistą i jednocześnie chrześcijaninem. Mówił mi: tak, jestem grzesznikiem, ale niech ci się nie wydaje, że jesteś ode mnie lepszy. Przyznawałem: tak, to prawda, prawdopodobnie jestem gorszym grzesznikiem od ciebie, bo grzeszyć można na wiele sposobów. Jednak w liberalnym społeczeństwie, gdzie grzesznicy mogą sobie swobodnie grzeszyć, filozofowie, teologowie, księża powinni mieć możliwość mówienia, że grzech to grzech. Dzisiaj zachodzi ryzyko, że utracimy tę podstawową zasadę wolności.”

 

PS. Lojalnie ostrzegam, że wpisy obraźliwe będę usuwał. 

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka