Jerzy Owsiak należy bezsprzecznie do najaktywniejszych obywateli III RP. Do najaktywniejszych, bo z poczuciem siły w obywatelskim działaniu, a nie tylko w przyglądaniu się i recenzowaniu działalności innych. Gdyby wśród nas było dużo więcej takich Owsiaków, to po socjalistycznej roszczeniowości Polaków nie byłoby już śladu. Obywatelskość trafnie określa znana maksyma: „pomyśl, co możesz zrobić dla ojczyzny zamiast, co ojczyzna może zrobić dla ciebie.”
Pięknie i skutecznie wciela tę maksymę w życie Jerzy Owsiak ze swoją WOŚP udowadniając praktycznie przewagę aktywności obywatelskiej nad oczekującą postawą socjalnej roszczeniowości. Postawę taką charakteryzuje angażowanie się w doskonalenie funkcjonowania społeczeństwa i państwa w miejscach możliwego obywatelskiego wpływu na równi z instytucjami państwowymi. Jednym z takich miejsc jest troska o zdrowotność społeczeństwa. Przecież z pozycji obywatela lepiej widać słabości i zaniedbania w tej materii.
Jerzy Owsiak po obywatelsku ingeruje w minimalizowanie tych zaniedbań. Swój organizacyjny talent i społeczną popularność – głównie wśród młodzieży – przekuwa na ogólno obywatelskie gigantyczne, poruszenie na rzecz społecznej zbiórki na cele najbardziej szlachetne, bo ratujące zdrowie i życie ludzi.
WOŚP uzbierała w czasie tych akcji ponad 100 mln $ USA na kupno sprzętu medycznego, dla ponad 600 szpitali w całej Polsce, w tym 20 tysięcy nowoczesnych urządzeń medycznych, stworzyła 4 ogólnopolskie programy medyczne wraz z jednym programem edukacyjnym. Z tych pieniędzy wykonano badanie ponad dwóch milionów noworodków, aby wykluczyć, zdiagnozować wady słuchu. 154 oddziały noworodków wyposażono w urządzenia INFAT FLOW. Dzięki działaniom fundacji stworzono 14 centrów leczenia retinopatii (choroba siatkówki oka). Około 3 tysięcy dzieci otrzymało pompy insulinowe, w ramach skutecznej profilaktyki i leczenia cukrzycy. (http://www.cis.org.pl/glowne-osiagniecia-wosp/).
W przyszłą niedzielę, 13 stycznia rusza kolejna akcja WOŚP, tym razem na rzecz ludzi starych wspieraniem lecznictwa geriatrycznego, które w Polsce jest śladowe. Moje pokolenie ludzi urodzonych przed wojną, a więc starych, jest wdzięczne Jurkowi Owsiakowi, że dostrzegł nasz problem, który wstydliwie przemilczają oficjalne czynniki państwa. Znamienne, że przedstawiciele tych czynników podnieśli głośne larum przeciwko Owsiakowi obłudnym oburzeniem na jego wypowiedź o eutanazji. Obłuda, to populistyczna poza humanitarnego zatroskanego losem starych ludzi. Bo pozowanie polega właśnie na gadaniu i nadymaniu się „w imię” , „w obronie” i „w trosce” o jakiejś tam sprawy, jednak bez efektów rzeczowych, co tak namacalnie widać właśnie w geriatrii.
Szanowni politycy. Zgadnijcie, kto jest bardziej wiarygodny, wy czy Owsiak? Odpowiadam: bezdyskusyjnie Owsiak i na nic wasze próby kwestionowania jego wiarygodności głupimi zarzutami o eutanazji. Przecież atanazja może być wybawieniem od piekła cierpienia dla nieuleczalnie chorego człowieka. Wielu ludzi nie godzi się jednak na nią, tylko z tego powodu, że nie wierzy w uczciwość polityków i boi się, że mogliby wykorzystać instytucję eutanazji do celów niegodziwych w imię zdobycia lub utrzymania władzy. Słynne radzieckie „psychuszki” są tego potwierdzeniem.
Owsiak swoją postawą zawstydza wielu pozerów (polityków, kapłanów) dobroczynności swoimi sukcesami i to jest prawdziwa przyczyna krytykowania jego działalności pod byle pozorem.
Takie postawy nie zdołają jednak osłabić autorytetu Owsiaka, one tylko kompromitują zawistną bezradność owych krytyków.
Raźniej jest spędzać jesień życia ze świadomością, że obok nas są udzie tacy jak Owsiak.
SIE MA!
