Dariusz Kozłowski Dariusz Kozłowski
1380
BLOG

Ukraina: Zachód się nie kompromituje, tylko zwyczajnie odpuszcza

Dariusz Kozłowski Dariusz Kozłowski Polityka Obserwuj notkę 24

 

 

 

Igor Janke martwi się w dzisiejszym [23.01] tekście, że „Zachód” nie robi nic konkretnego w sprawie Ukrainy. Faktycznie ten duży kraj, posiadający europejskie aspiracje, odjeżdża Europie, zostając po rosyjskiej stronie mocy. Na pytanie cóż takiego „Zachód” powinien w tej sprawie robić, nasz gospodarz nie udziela odpowiedzi. Tymczasem nie jest ona przesadnie skomplikowana; „Zachód” nie będzie robił nic ponad to, co wynikało by z jego agendy w tej kwestii, czyli, dokładniej ze zrozumienia przez głównych graczy, jak uśredniają się rozmaite, często znoszące się wzajemnie, cele różnych państw i grup wpływu. Wygląda jednak na to, że taka agenda nie została przyjęta, ani nawet jasno sformułowana.

Przyjrzyjmy się najpierw, co poszczególne siły chcą i co mogą obecnie osiągnąć:

1. Majdan: Nie ma przywództwa. W grudniu był tam milion osób nastawionych pokojowo. Teraz są tysiące bojowników. Obecnie nie mają szans na zwycięstwo. Nie mogą nawet osiągnąć jakiegoś spójnego celu. Nie mają go zresztą, poza sloganami.

2. Janukowicz: interesuje go status quo, jeśli przegra, trafi do więzienia.

3. Opozycja typu partyjnego (Kliczko etc.): gra raczej o pozycje wyjściowe na przyszłość.

4: Rosja: popiera Janukowycza, póki nie posiada realnego wpływu na opozycję. Z drugiej strony chce mieć ogniska destabilizacji, żeby Janukowycza szachować. Scenariusz rozbiorowy na pewno jest przewidywany, myślę, że jeszcze nie teraz. Na razie Janukowycz spełnia swoje zadanie.

 5: Unia Europejska, jako całość: niczego w tej sprawie nie chce, nie ma woli, poczucia misji, pomysłu, ma za to masę własnych kłopotów. „Zachód” nie kompromituje się bezczynnością, ani nie wykazuje słabości. „Zachód” bowiem nie postawił sobie żadnego celu, który miałby osiągnąć.

6. Polska: Może występować w poparciem moralnym, ale realnie nasza reakcja zależy od Unii Europejskiej - patrz punkt  5. Interes strategiczny w przeciągnięciu Ukrainy na stronę „Zachodu” widać z Warszawy, Rygi, Wilna i może jeszcze Sztokholmu. Ani Polsce ani nikomu innemu nie udało się zainteresować tym tematem żadnego z silnych państw Europy.

Jednym słowem, Majdan zostanie spacyfikowany. Będą procesy, więzienia, w większości, mam nadzieję, niezbyt  dolegliwe, bo Janukowycz boi się dalszej radykalizacji. Perspektywy stabilizacji nie widzę Scenariuszem odmiennym byłoby wyłonienie jakiegoś opozycyjnego przywództwa, które byłoby przyjęte przez przynajmniej 50-60% narodu, jako bezdyskusyjne. To będzie trudne, bo, jak napisał Witold Jurasz "opozycja nie mam Papieża, Kościoła, Solidarności". Nie ma też Nelsona Mandeli ani Mahatmy Ghandiego, którzy działali w krajach bardziej podzielonych etnicznie i światopoglądowo niż Polska lat 80. Może kiedyś będzie miała, ale na razie sytuacja nie sprzyja procesowi ich kreacji.

Wracając do agendy „Zachodu". Jedno, co Unia na pewno potrafi robić skutecznie, to wspierać bankierów oraz wewnątrzunijne interesy Niemiec i Francji. Na razie wygrywa więc Putin z kolegami. Co z tego, że Rosja jest gospodarczo 15 razy „mniejsza” od Unii i niemal tyle samo od USA, skoro te giganty nie mają wspólnej polityki zagranicznej, ani woli działania. Wola jest konieczna. W Latach 80. Niemcy grały na swoje zjednoczenie, USA zaś i Wielka Brytania na osłabienie ZSRS. Amerykanie i Anglicy do końca bali się rozpadu ZSRS, …bo wojsko, …bo rakiety, …bo destabilizacja ogromnych terenów zasobnych w surowce. Płacili, żeby monstrum się nie rozpadło. Płacili instytucjom. Niemcy okazali się skuteczniejsi. Załatwili dekompozycję (bo bez niej połączenie N. byłoby niemożliwe) płacąc olbrzymie łapówki bezpośrednio radzieckim politykom (wtedy jeszcze nie było oligarchów, więc „sekretarze” nie mieli skąd bezpiecznie brać pieniędzy). Pierwsi sekretarze Kazachstanu, Turkmenii i innych republik azjatyckich z niejakim zdumieniem dowiedzieli się o zakończeniu istnienia ZSRS z telewizji. Europa Środkowo-Wschodnia z Polską, trochę się „Zachodowi” „przytrafiła okazjonalnie”. Fakt, że miała potencjał; silniejsze lub słabsze opozycje, wolę władz do dokonania przekształceń własnościowych i wykształcone potrzeby konsumenckie społeczeństw, ale bez celu, jakim było zjednoczenie Niemiec, pewnie dalej tułalibyśmy się po wschodniej stronie, razem z Białorusią i przedmiotem dzisiejszych rozważań.

Zgadzam się z Igorem Janke, że coś z sprawie Ukrainy dałoby się jednak zrobić. Coś więcej niż blokowanie kont i wiz, choć i te działania wyglądają sensownie. To „coś” musiało by jednak być wynikiem strategicznie konkurencyjnej polityki „Zachodu” wobec Rosji. Gdyby prowadził on taką politykę i miał zdecydowane przywództwo podobnego typu do duetu Reagan-Teatcher, to pewnie udałoby się wyrwać Rosji Ukrainę i to w całości. Przede wszystkim skupiono by się wówczas na obniżaniu cen ropy, a gdyby udało się sprowadzić je do poziomu 20-30 $ za baryłkę, to tow. Władimir Władimirowicz nie miałby ogona, którym mógłby machać. Skupiał by się teraz na walce o przetrwanie.

Polecam się: Dariusz Kozłowski. Cała Nadzieja w korupcji. Felietony i rysunki. Łomianki, Wydawnictwo LTW, 2013, s. 208. Zamówienia: http://www.ltw.com.pl, tel. +48 22 751 25 18 Drodzy komentatorzy, na tej stronie zwalczam przejawy braku szacunku dla bliźniego. Szacunek jest ważny skoro nie umiemy kochać. Myślenie grupowe i partyjnictwo - niemile widziane. Zapraszam wszystkich z ambicjami do suwerenności. Arnold i Polinezja Etiopskie drogi: Odcinek 1 Odcinek 2 Odcinek 3 Odcinek 4 Odcinek 5 Odcinek 6 Odcinek 7 Odcinek 8 Odcinek 9 Odcinek 10 Odcinek 11 Odcinek 12 Odcinek 13 Odcinek 14 Odcinek 15 Odcinek 16 Odcinek 17 Odcinek 18 Odcinek 19 Filipiny: Ania i Józef, czyli seks w małe wiosce Grobowce z pełnym wyposażeniem Synkretyczny taksówkarz

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka