"Lawina bieg od tego zmienia, / po jakich toczy sie kamieniach"
Czesław Miłosz
„W roku 2010 miały miejsce w Polsce dramatyczne wydarzenia, które na zawsze już zmieniły oblicze tego kraju. Po tragicznej katastrofie rządowego samolotu, która wydarzyła się w Rosji (Smoleńsk), a w której zginęło 96 osób spośród elity państwa, w tym prezydent Lech Kaczyński z małżonką - jego następca na urzędzie, prezydent Bronisław Komorowski, swoją nieprzemyślaną, wynikającą prawdopodobnie z kompleksu Makbeta decyzją o usunięcia krzyża spod pałacu prezydenckiego na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie spowodował wybuch pierwszej w historii Polski wojny religijnej.
Emocje w społeczeństwie narastały od momentu katastrofy, tzn. od 10 kwietnia 2010 roku. Były spowodowane nie tylko wielką tragedią, ale również odczuwalnym brakiem zainteresowania ze strony władz państwowych wyjaśnieniem przyczyn tej tragedii.
Krzyż pod pałacem, przyniesiony tam przez harcerzy w pierwszych dniach żałoby, miał być znakiem pamięci. Stał się znakiem wojny.
Niektórzy członkowie partii rządzącej (PO) podburzali społeczeństwo do sprzeciwu wobec obecności krzyża – w odpowiedzi zawiązała się grupa osób ”broniących” krzyża. Dochodziło do sporów i zamieszek na tym tle. Partia spadkobierców PZPR (SLD) oraz środowiska lewackie wykorzystały istniejący spór do podsycania nastrojów antyreligijnych. Ostatecznie, na skutek decyzji urzędującego prezydenta, krzyż sprzed pałacu usunięto. Stało się to w przeddzień 71 rocznicy najazdu Armii Sowieckiej na Polskę w roku 1939 (por. - II wojna światowa).
Efektem były demonstracje przeciwników prezydenta, które spotkały się z atakiem sił lewackich. Emocje narastały, aż doszło do pierwszych ataków fizycznych na demonstrantów. W efekcie zamieszek kilka osób doznało ciężkich obrażeń ciała i to był początek niekontrolowanego wybuchu społecznego protestu. Władze wprowadziły do akcji siły porządkowe, niestety było już za późno.
W wielu miejscowościach doszło do aktów agresji wobec symboli katolickich i osób wierzących. Kościół katolicki w Polsce nie potrafił zająć twardego stanowiska i stał się areną gorszących sporów wewnętrznych.
Ostateczną przyczyną wybuchu wojny religijnej stało się skatowanie małego harcerza ZHR przez pijanych pseudo-lewaków. Potem sytuacja wymknęła się spod kontroli. Zamieszki trwały dwa tygodnie. Siły policyjne stanęły po stronie przeciwników religii, wojsko opowiedziało się za krzyżem.
Na skutek interwencji UE premier Tusk podał do dymisji swój rząd i rozpisano nowe wybory do sejmu i senatu. To pozwoliło ostudzić emocje i uspokoić sytuację.
W wyniku zamieszek straciło życie kilkadziesiąt osób, a kilkaset zostało rannych. Spalono kilkanaście kościołów, w tym kilka zabytków klasy światowej, ale także wiele budynków urzędów państwowych oraz budynków prywatnych. Straty były liczone w miliardach złotych. Wobec ogromnego zadłużenia kraju oraz skutków powodzi państwo polskie zbankrutowało, a rany psychiczne stały się przyczyną powolnego rozpadu Polski na odrębne, niezależne regiony, a w efekcie (2015) utraty państwowości jako takiej.....”
Fragment tekstu z zalecanego w UE podręcznika do historii z roku 2030 r.
86090
