Notatka jest skutkiem tonik.salon24.pl/444761,doswiadczenie-michelsona-morley-a-bledne-zalozenia
oraz późniejszej http://tonik.salon24.pl/446181,jak-widzimy-rzeczywistosc
Należy mieć świadomość że ruch zwierciadła w ośrodku wywołuje konsekwencje dla naszego postrzegania tego ruchu.
Fala emitowana jest bowiem z ciągle innego punktu przestrzeni.
Dlatego to co widzimy jako falę wynikową, w normalnym rozumieniu falą nie jest.
Rys. Zasada powstawania fali POZORNEJ
Obiekt ruchomy porusza się wzdłuż osi X, po kolejnym czasie t przebywając odcinek między kolejnymi trójkątami zamieszczonymi na rysunku.
trójkąty są rzeczywistą drogą odcinka fali emitowanego w momencie gdy źródło znajduje się w lewym dolnym rogu trójkąta (każdego kolejnego.
Czerwonymi odcinkami oznaczono przybliżone położenie (powinno być na strzałce co zagmatwało by rysunek) odcinków fal emitowanych z kolejnych lewych rogów trójkątów, pokazane DLA TEGO SAMEGO CZASU w którym emitowany jest odcinek z ostatniego trójkąta w czasie.
Tego najbardziej po prawej.
Czerwona strzałka pokazuje POZORNY kierunek czegoś co nazwiemy falą (POZORNĄ) ze zniekształconymi (zależnie od zwrotu fali pozornej) amplitudami.
Proszę zauważyć że odcinek pierwszy dobiega już z powrotem do zwierciadła gdy W TYM SAMYM CZASIE ostatni dopiero zaczyna swój lot.
Jest porcjami czy odcinkami o długości dążącej do zera długości fal wysyłanych z RÓŻNYCH punktów przestrzeni. Powoduje to że zamiast widzieć RZECZYWISTY kierunek tych odcinków fal, widzimy POZORNĄ falę, o kierunku nieco innym niż kierunek każdego z tworzących ją odcinków fal rzeczywistych.
Czarnymi trójkątami zobrazowano drogi które rzeczywiście przebywają te odcinki fal, czerwonymi widok pewnej skończonej porcji fali poruszającej się po drodze (trójkącie, a czerwoną strzałką POZORNĄ drogę fali POZORNEJ.
Obok takiego zniekształcenia kierunku fala pozorna charakteryzuje się także zniekształceniem amplitudy, która będąc prostopadłą w stosunku do swojego rzeczywistego toru w fali POZORNEJ wygląda jak nie prostopadła.
Zniekształcenie to można by nazwać doplerowskim wyboczeniem, czy wynaturzeniem fali odbijanej od ruchomego obiektu.
Widać przy tym że fale wysłane WCZEŚNIEJ znajdują się na swoich torach DALEJ niż fale wysyłane Później. Widać także że fala powracająca (po lewo od strzałki) ma całkiem inne wyboczenie kierunku i amplitudy niż fala odbiegająca od obiektu (po prawo)
Biorąc pod uwagę że fala POZO)RNA widoczna jest tak w przestrzeni nieruchomej jak i poruszającej się z zwierciadłem, obserwator patrzący z góry (nieruchomy) będzie widział POZORNY tor fali zatracając możliwość widzenia osobno toru tej fali.
Zaobserwuje też dziwne zjawisko.
Pozornego zmniejszenia prędkości fali (o pierwiastek z C kwadrat minus V kwadrat przez C
Obserwator ruchomy patrzący z punktu zwierciadła zaobserwuje biorąc pod uwagę czas po jakim zobaczy falę różne fragmenty fali pozornej.
Każdy z czasu wcześniejszego o tyle ile fala świetlna ze swoją prędkością potrzebuje na dotarcie do jego oczu,
