Zaproszenie
Wydawnictwo The Facto ma zaszczyt zaprosić Państwa na promocję książki „Bronisław Komorowski – pierwsza niezależna biografia”. W spotkaniu prowadzonym przez felietonistę Igora Zalewskiego
udział wezmą: Wiktor Świetlik - autor książki, prof. Antoni Dudek – historyk, autor Wstępu do biografii Prezydenta oraz Igor Janke - publicysta „Rzeczpospolitej”, twórca portalu Salon24.pl.
29 października (piątek), godz. 18.00
Księgarnia Traffic Club, sala klubowa (III p.)
ul. Bracka 25, Warszawa
Serdecznie zapraszamy!
Fragment książki „Bronisław Komorowski – pierwsza niezależna biografia”
(Publikowane fragmenty książki nie odzwierciedlają kolejności stron w książce.)
Odcinek 15: Pierwszy cywilny minister w MON
Dziś Tadeusz Mazowiecki zwraca uwagę na fakt, że Komorowski i Onyszkiewicz byli pierwszymi cywilnymi ministrami obrony narodowej w historii Polski. „Pamiętam, jak spotkałem odwiedzającego Polskę ministra obrony narodowej Hiszpanii. Niemal go za rękę złapałem i powiedziałem: >>Wie pan, szkoda, że nie możemy dłużej porozmawiać, bo ja chciałbym strasznie się dowiedzieć, jak to jest być cywilnym ministrem obrony<<”.
Jeden z dwóch pierwszych w historii Polski cywilnych wiceministrów w resorcie obrony. Miał zmienić etos, zreformować armię (str. 11, cz. II)
Kiedy Bronisław Komorowski przyszedł po raz pierwszy do pracy w gmachu MON przy ulicy Klonowej – już we własnym garniturze i z teczką w dłoni – strażnicy nie chcieli go wpuścić. Trzeba było dłuższego tłumaczenia i sprawdzania, że ten cywil to nowy wiceminister. Nawet nie do końca wiedział, gdzie znajduje się gmach ministerstwa66. Potem jednak wielokrotnie do niego wracał. Jako wiceminister MON w trzech gabinetach do 1993 roku (Tadeusza Mazowieckiego, Jana Krzysztofa Bieleckiego, Hanny Suchockiej ) i minister pod koniec rządów Jerzego Buzka, w latach 2000–2001.
Pierwszym szefem Komorowskiego i Onyszkiewicza był generał Florian Siwicki. Komorowski wspomina go z sympatią jako „miłego, starszego pana”, który ani nie gloryfikował stanu wojennego, ani nie potępiał swoich dawnych przeciwników politycznych, a w dodatku pałał nienawiścią do „ruskich generałów”. Ale jednak był to człowiek, który w 1968 roku u boku Armii Czerwonej rozjeżdżał czołgami zbuntowaną Czechosłowację, a w 1981 roku był jednym z głównych autorów stanu wojennego. W wojsku został zapamiętany z mieszanki nienawiści, ale też służalczości wobec Rosjan, a także refleksyjnego powiedzenia, którym reagował na wszelkie poważne problemy: „Jak nam z tym żyć?”.
Do lektury kolejnych fragmentów książki zapraszamy codziennie o 17.00
(z wyłączeniem sobót i niedziel).
