17 września 1939 roku to przede wszystkim początek nowej epoki, epoki, w której o losie Europy decydować będą tylko wielcy i to niestety będą w większości Nie-Europejczycy: Rosja będąca euroazjatycką hybrydą chanatu tatarskiego wzbogacanego (lub niszczonego) europejskimi ideami i zamorskie, wschodzące imperium – USA. To dzień, w którym skończyła się Europa Środkowa, o co postarał się na własną chwałę Stalin i na własną zgubę Hitler. Cały rozwój wydarzeń przed 1 września 1939 zmierzał w kierunku stopniowego zniszczenia krajów tego regionu. Na pierwszy ogień poszła więc Austria, a zaraz po niej Czechosłowacja. Teraz pozostało tylko rozprawić się z pozostałymi „bękartami Traktatu Wersalskiego”: krajami bałtyckimi, te dostaną się pod sowiecką strefę wpływów, podobnie jak skutecznie później zneutralizowana Finlandia, stracą swe znaczenie i Węgry i Rumunia, zostanie Polska.
Podobno Francuzi czy Anglicy, aczkolwiek niemrawo postanowili jednak wywiązać się z sojuszniczych zobowiązań i do portu w Konstancy w Rumunii już płynęło uzbrojenie dla polskiego wojska, a oni sami ogłosili częściową mobilizację. Wkroczenie Sowietów do gry unicestwiło sens czy to francuskich zobowiązań sojuszniczych, czy to brytyjskie gwarancje, a także wartość sojuszu z Rumunią (poza uratowaniem skóry przez sanacyjnych przywódców). Od tego momentu Hitler i Stalin staną naprzeciw siebie i przestaną być sojusznikami. Sojusz potrzebny był im tylko po to, by zniszczyć Europę Środkową i porządek wersalski. Europa wkroczy w nową epokę, epokę bez Europy Środkowej. 17 września to jej początek. Obudziliśmy się z wojennego koszmaru w nowej Europie, bez Europy Środkowej. Tak się jakoś dziwnie złożyło, że wraz z upadkiem politycznego znaczenia Europy Środkowej zmalało cywilizacyjne i polityczne znaczenie Europy w świecie. Może jedną z przyczyn jest brak Europy Środkowej? Bo ta epoka, zaczęta 17 września 1939 jeszcze się nie zakończyła. Wciąż obowiązuje umowa NATO – Rosja, która raczej wyklucza istnienie na tym obszarze krajów mających własne, silne siły zbrojne, broń atomową, czy inne takie zabawki. Czy uda nam się odtworzyć tę w większości katolicką krainę, jako pewien samodzielny byt polityczny, a jeśli tak, to czy zwiększy to znaczenie Europy w świecie? Jaki los czeka naszych wielkich sąsiadów: Niemcy i Rosję mających niewątpliwe zasługi w podkopaniu europejskiego dziedzictwa? Nowożytna Rosja zniszczyła tradycje średniowiecznej Rusi. Niemiecka reformacja podkopała charakter średniowiecznych Niemiec. Ani jeden, ani drugi kraj nie wydobył się z tej złej tradycji, którą zapoczątkowały czasy nowożytne. Czy stać będzie na to bardzo powoli odradzającą się Europę Środkową od 17 września 1939 roku sprowadzoną do roli przedmiotu politycznych rozgrywek między wielkimi?
