Jeśli potwierdzi się informacja, że Henryka Bochniarz, szefowa "Lewiatana", która swoją karierę w PZPR (1978-1990), oraz w handlu zagranicznym PRL, zwieńczoną stypendium (lata 80-te) w słynnej Fundacji Fulbrighta, zaczęła jeszcze w latach 70-tych, wyląduje na "jedynce" jednej z list Kukiza, to ten gość jest definitywnie skończony.
W PRL takiej kariery, połączonej z wieloletnim szefowaniem Instytutowi Koniunktur i Cen, gdzie była szefową POP PZPR, i gdzie koncentrowała się ówczesna analityka naszych obrotów z zagranicą, nie robił nikt bez pełnej zgody i kontroli słuzby bezpieczeństwa. Tak jak nikt bez takiej zgody i związanych z nią, odpowiednich deklaracji, nie wyjeżdżał na zagraniczne, lukratywne stypendia i na placówki Central Handlu Zagranicznego.
W latach po 1989 r. Pani Henia udzielała się dość szeroko. Pracowała m.in. w radach nadzorczych takich firm, jak Commercial Union, TVN, Lukas Bank, Agora, TP S.A., Fiat Auto Poland i Unicredit. W rządzie Jana "Pierwszy Milion Trzeba Ukraść" Krzystofa Bieleckiego była ministrem przemysłu i handlu.
W 1999 r. założyła oraz została prezydentem, i pełni tę funkcję do dziś, Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan (przemianowanej następnie w Konfederację Lewiatan). Startowała w wyborach prezydenckich w 2005 r., a w drugiej turze poparła Donalda Tuska.
Aby nie przedłużać, Henryka Bochniarz jest takim, kobiecym symbolem ekonomicznych dokonań III RP, jak po "męskiej" stronie jest nim Leszek Balcerowicz.
Jedną z najważniejszych kariatyd dławiącego Polskę, i to nie tylko od 1989 r., Systemu.
Nie ma takiej możliwości, aby Paweł Kukiz wytłumaczył "antysystemowość" tej kandydatury. A jeśli się ona rzeczywiście u niego pojawi, będzie takie pytania otrzymywał, i będzie mu to przypominane 24/7.
