Mądrość stara jak świat , a spisana już w księgach Starego Testamentu:
Bo iż wiatr siali, wicher też żąć będą, a żadnego źdźbła mieć nie będą; urodzaj nie wyda mąki, a choćby wydał, cudzoziemcy to zjedzą.
źródło: "Biblia Gdańska" - Księga Ozeasza 8,7
Czy rząd z premierem Donaldem Tuskiem "sieje wiatr" ?
Wydarzenia wokół krzyża na Krakowskim Przedmieściu, których jesteśmy świadkami skłaniać mogą do takiej właśnie refleksji. Gdyż doprawdy trudno nazwać tę decyzję, pierwszą decyzję świeżo wybranego Prezydenta RP o "usunięciu" krzyża mianem "nieprzemyślanej" czy "pochopnej".
Jak już pisałem w licznych komentarzach zaiste trzeba być skończonym idiotą żeby podjąć decyzję o "usunięciu" krzyża. Zwłaszcza w Polsce, i zwłaszcza tego krzyża, upamiętniającego ofiary tragedii smoleńskiej. Taką decyzję podjął nie kto inny, a nowo wybrany prezydent RP Bronisław Komorowski. Decyzję symboliczną i brzemienną w skutki, tak jakby była ona najważniejsza i nie cierpiąca zwłoki. Tak jakby nie mógł sobie ten krzyż tam stać jeszcze rok, czy nawet dwa, aż w naturalny sposób trafiłby w jakieś wybrane i nie budzące kontrowersji miejsce.
Miejsca przed pałacem nie brakuje. Gdyby temat zniknął z mediów, stopniowo coraz mniej ludzi by tam przychodziło, a jeszcze mniej czuwało w napięciu i niepokoju. I komu tak naprawdę mogłoby to przeszkadzać?
Tak, trzeba być skończonym idiotą, żeby tego nie rozumieć. Albo wielkim cynikiem traktującym naród jak kupę śmieci.
No właśnie - gdyby media odpuściły. Wszak można się zastanawiać czy wiodącą rolę w tej całej "awanturze" nie odgrywają właśnie media i dziennikarze, którzy "stawiają pod ścianą" polityków. Czyli - kto kształtuje taką a nie inną bieżącą politykę w naszym kraju? Media czy rząd? Co jest skutkiem, a co przyczyną?
Już wielu komentatorów naszego życia publicznego przyznaje, że w interesie rządu leży zajmowanie uwagi społeczeństwa tematem krzyża przed Pałacem Namiestnikowskim, co przychodzi rządzącym bez trudu z racji niezwykłej drażliwości tego tematu. Również reakcja opozycji, choć w jakimś stopniu zrozumiała, wpisuje się w ten "rządowy" scenariusz i budzić może krytykę oraz zniecierpliwienie.
Jak chyba wszystkim wiadomo, premier Donald Tusk i cały jego rząd znajdują się w sytuacji niezwykle trudnej i robią co mogą, aby temu zaradzić, nie tracąc przy tym społecznego zaufania jakim nadal się cieszą. Ponieważ za wiele nie mogą - jaki koń jest, każdy widzi - chętnie sięgają po różne sposoby manipulacji nastrojami społecznymi, w czym mogą liczyć na zrozumienie "zaprzyjaźnionych" mediów i dziennikarzy, którzy nierzadko z dziką rozkoszą podbijają bębenek emocji prowadząc do dalszej eskalacji konfliktu, tak jakby wręcz chcieli doprowadzić do jeszcze większej polaryzacji społeczeństwa, a być może nawet do przelewu krwi. W ten szaleńczy scenariusz włączyły się ochoczo dotąd zmarginalizowane środowiska skrajnie antykościelne o najgorszych tradycjach, sięgających najmroczniejszych czasów PRLu.
Na rezultaty nie trzeba było długo czekać. Jeśli uszkodzenie krzyża na Westerplatte można jeszcze przypisać "amatorom" metali kolorowych, to podpalenie Krzyża Papieskiego pod Bydgoszczą trudno już nazwać zwykłym, mało istotnym wybrykiem chuligańskim. Tym bardziej, że w popularnej prasie pojawiają się nawoływania kierowane do Donalda Tuska, aby w końcu zrobił porządek z polskim Kościołem Katolickim. Przykładem niech będzie artykuł z Dziennika Bałtyckiego: "Panie Donku, pan się nie boi", którego autor odwołuje się do dawnych radykalnych wobec kościoła postaw członków założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego, o czym może również zaświadczyć nader oszczędny w słowach bloger roko (przy okazji serdecznie pozdrawiam ;-)
Quo vadis Polsko ? - dokąd zmierzasz Donaldzie nie bacząc na słowa Starego Testamentu:
Bo iż wiatr siali, wicher też żąć będą, a żadnego źdźbła mieć nie będą; urodzaj nie wyda mąki,a choćby wydał, cudzoziemcy to zjedzą.
